زَبور 119:70 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁷⁰ اِشانی دل سِنگ و بےاِهساس اَنت بله من چه تئیی شَریَتا شادمان آن.

زَبور 119:70 Referans Kwoze

زَبور 17:10

آ وتی سِنگێن دلان مُهرَ کننت و آیانی زبان پُرکِبر و گُروناکێن هبرَ کنت.

کاسِدانی کار 28:27

چێا که اے کئوم سِنگدل بوتگ، گۆشِش گران اَنت، آیان وتی چمّ بستگ‌اَنت چۆ مبیت آیانی چمّ بگندنت، آیانی گۆش بِشکننت، آیانی دل بزاننت و سرپد ببنت و منی نێمگا پِر بترّنت که من آیان دْراه بکنان.‘

زَبور 73:7

چمِّش چه پزّۆریا در آتکگ‌اَنت و دلئے هئیالانِش هدّے نێست.

زَبور 119:16

چه تئیی هُکمان شادمانَ بان و تئیی هبرا نشمۆشان.

پولُسئے کاگد په رومیان 7:22

وتی دِل و دَرونا، چه هُدائے شَریَتا شادان آن،

زَبور 119:35

وتی هُکمانی راها منی رهشۆن بئے، که منی وشّی همِشانی تها اِنت.

زَبور 40:8

او منی هُدا! اَرمانُن تئیی لۆٹ و واهگئے سَرجم کنگ اِنت، تئیی شَریَت منی دلا اِنت.“