زَبور 119:7 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁷ گۆن تچکێن دلێا تئیی شُگرا گِران، وهدے تئیی آدلێن پرمانان دَر بَرانَ بان.

زَبور 119:7 Referans Kwoze

زَبور 119:171

منی لُنٹ تئیی ستایا سررێچ باتنت که تئو منا وتی هُکمان سۆجَ دئیئے.

زَبور 119:12

ترا ستا بات، او هُداوند! وتی هُکمان منا سۆج دئے.

یوهَنّا 6:45

نبیانی کتابان نبیسگ بوتگ: ’سجّهێن چه هُدایا تالیمَ گرنت.‘ هرکَس که پتئے هبران بِشکُنت و چه آییا تالیم بگیپت، منی کِرّا کئیت.

زَبور 9:1

ترا، او هُداوند، چه دلئے جُهلانکیان شُگرَ گِران، تئیی سجّهێن اَجَبێن کاران درشانَ کنان.

زَبور 119:73

منا تئیی دستان اَڈّ کرت و شِکل و درۆشم دات، منا اَگل و هۆش بدئے که تئیی هُکمان سرپد ببان.

زَبور 119:27

منا، وتی رهبندانی راها سرپد کن و من تئیی باکَمالێن کارانی سرا پِگرَ کنان.

زَبور 143:10

منا تالیم بدئے که تئیی رزائے سرا کار بکنان، چێا که تئو منی هُدا ائے، تئیی نێکێن روه تچکێن راها منی رهشۆن بات.

زَبور 119:64

زمین چه تئیی مِهرا پُرّ اِنت، او هُداوند! وتی هُکمان منا سۆج دئے.

زَبور 119:124

وتی هزمتکارا وتی مِهرئے هسابا بچار و وتی هُکمان منا سۆج دئے.