5 په تئیی هُکمانی برجاه دارگا منی راه مُهر و مُهکم باتنت.
او هُدا! منی درونا پاکێن دلے بجۆڑێن و منی دل و جبینا پدا مُهرێن روهے بیار.
هُداوند شمئے دلا هُدائے مِهر و مَسیهئے سَگّ و برداشتئے نێمگا بترّێنات.
منی دلا دێم په وتی پرمانان بتَرّێن، منی نپ و سوتّانی کَٹّگئے بدلا.
تئیی هُکمانی راها مئیدانَ کنان، که تئو منی دلا دانا کنئے.
تئیی دست په منی کُمکّ کنگا تئیار بات که من تئیی رهبند گچێن کرتگاَنت.
بچار تئیی رهبند منا چۆن دۆست اَنت، وتی مِهرئے هسابا منا زندگ بدار، او هُداوند!
من وتی دپا پچَ کنان، تُنّیگ آن و په تئیی هُکمان زهیریگ.