زَبور 119:22 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

²² سُبکّی و کَمشَرَپیا چه من دور کن، چێا که من تئیی پرمانانَ مَنّان.

زَبور 119:22 Referans Kwoze

زَبور 119:39

هما بێنَنگیا دور کن که منا چه آییا تُرسیت، که تئیی هُکم نێک اَنت.

زَبور 39:8

منا چه سجّهێن ناپرمانیان چُٹّێن و اَهمکانی کَلاگی مکن.

پِتْرُسئے ائولی کاگد 2:20

اگن شما په رَدێن کارێا سِزا دئیگ ببێت، گڑا چۆن آ سِزائے سگّگ شمارا شرپدارَ کنت؟ بله اگن شَرّێن کار و کِردێئے سئوَبا سکّی بسگّێت، هُدا شمارا ستا کنت.

زَبور 119:42

گڑا من هما مردمان پَسّئوَ دئیان که منا کَلاگَ بندنت، چێا که من تئیی هبرئے سرا تئوکلَ کنان.

زَبور 42:10

دژمنانی شگانان، منی هڈّ هورت کرتگ‌اَنت، چیا که سجّهێن رۆچا منا گوَشنت: ”تئیی هُدا کجا اِنت؟“

زَبور 37:6

آ تئیی بێمئیاریا نورئے پئیما رۆشنَ کنت و دادرسیا چۆ بامگواهئے رُژناییا دْرپشان.

زَبور 37:3

هُدائے سرا تئوکل کن و نێکیئے راها گر، وتی مُلکا جهمنند بئے و وپاداریئے رَندگیر.