زَبور 119:147 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹⁴⁷ چه بامگْواها پێسر پادَ کایان و پریاتَ کنان، من وتی اۆست و اُمێت گۆن تئیی هبرا بَستگ.

زَبور 119:147 Referans Kwoze

مَرکاس 1:35

سَباها ماهَلّه که اَنگت تهار اَت، ایسّا پاد آتک، چه لۆگا در کپت، یکّ گِستا و پناهێن جاگهێا شت و دْوایی کرت.

زَبور 5:3

او هُداوند! بامگواهان تئو منی تئوارا اِشکنئے، بامگواهان، گۆن دَزبندی وتی واهگان پێشَ کنان و وداریگَ بان.

زَبور 88:13

بله من گۆن تئو مَدَتئے پریاتا کنان، او هُداوند! هَمُک سباها منی دْوا تئیی بارگاها رسنت.

زَبور 119:81

منی اَرواه په هما نجاتا تلوسیت که چه تئیی نێمگا اِنت، من وتی اۆست و اُمێت گۆن تئیی هبرا بستگ.

زَبور 119:74

هُداتُرس گۆن منی گِندگا شادمان باتنت، که من وتی اُمێت گۆن تئیی هبرا بستگ.

زَبور 56:4

هُدائے سرا، که آییئے هبرا ستا کنان، هُدائے سرا تئوکَلَ کنان و نترسان، هاکیێن انسان منا چے کرتَ کنت؟

زَبور 42:8

رۆچا، هُداوند وتی مِهرا دێمَ دنت و شپا سئوت و زێملی گۆن من اِنت، دْواے دێم په وتی زِند بَکشۆکێن هُدایا.

زَبور 108:2

او سرۆز و چنگان! آگه بێت. من بامگواهارا هم چه وابا پادَ کنان.

زَبور 57:8

او منی اَرواه! آگاه بئے. او چنگ و سُرۆدان! آگاه بێت. من بامگواها چه وابا پادَ کنان.

زَبور 21:3

چیا که گۆن بازێن برکتانی دئیگا په آییئے وشّ‌آتکا در آتکگئے و تاجے چه اَسیلێن تلاها سرا داتِت.

زَبور 88:2

منی دْوا تئیی درگاها برسات، وتی دلگۆشا گۆن منی پریاتا کن.

زَبور 119:43

راستێن هبرا چه منی دپا پَچ مگر، که منی اُمێت تئیی هُکمانی سرا اِنت.