زَبور 119:141 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹⁴¹ هرچُنت که من کم‌اَرزش و هکیرے آن، بله اَنگت تئیی رهبندانَ نشَمۆشان.

زَبور 119:141 Referans Kwoze

زَبور 22:6

زانا، من انسانے نه‌آن، کرمے آن؟ مردمانی دێما سُبکّ آن و کئومئے چمّا بےاِزّت.

آکوب 2:5

او دُردانگان! گۆش دارێت. هُدایا اے دنیائے نێزگارێن مردم گچێن نکرتگ‌اَنت که باوَرا هستۆمند ببنت و هما بادشاهیا میراس ببرنت که هُدایا په وتی دۆست دارۆکان لبز و کئول کرتگ؟

لوکا 9:58

ایسّایا گوَشت: ”رۆباهان هۆنڈ و جاگه هست و بالی مُرگان کدۆه و کُدام، بله من که انسانئے چُکّ آن، منا په سرئے اێر کنگا هچّ جاگه نێست.“

لوکا 6:20

ایسّایا وتی مریدانی نێمگا چارت و گوَشتی: ”بَهتاور اێت شما که وار و بَزّگ اێت، چێا که هُدائے بادشاهی شمئیگ اِنت.

زَبور 119:109

هرچُنت که مُدام مرکئے پنجگا آن، بله تئیی شَریَتا بێهئیالَ نکنان.

زَبور 40:17

من گریب و هاجتمند آن، هُداوندا منی هئیال گوَر بات. تئو منی کُمک و رَکّێنۆک ائے. او منی هُدا! دێر مکن.

زَبور 119:176

چۆ گارێن پسێا دَرپَدَر بوتگان. وتی هزمتکارا شۆهاز کن که من تئیی هُکم نشَمُشتگ‌اَنت.

زَبور 119:16

چه تئیی هُکمان شادمانَ بان و تئیی هبرا نشمۆشان.