14 گۆن هُداوندا وتی کئولان پورهَ کنان، آییئے سجّهێن کئومئے دێما.
مزنێن دیوانا منی ستا و سنا په تئو اِنت، وتی کئولان همایانی دێما سَرجمَ کنان که هُداتُرس اَنت.
گۆن هُداوندا وتی کئولان پورهَ کنان، آییئے سجّهێن کئومئے دێما،
وتی شُگرگزاریئے کُربانیگا هُدایا پێش کن و وتی کئولا گۆن بُرزێن اَرشئے هُدایا پوره کن.
شما اے هم اِشکتگ که گۆن پێشیگێن مردمان گوَشگ بوتگ: ’وتی سئوگندا مپرۆش، هُداوندئے دێما وتی سئوگندا پوره بکن‘.
او هُدا! باید اِنت گۆن تئو وتی کرتگێن کئولان پوره بکنان، په تئو شُگرگزاریئے کُربانیگان پێشَ کنان.
بێکِبر و دَربێش وراکَ ورنت و سێرَ بنت و آ که هُدایا شۆهازَ کننت آییا نازێننت. شمئے دل تان اَبد زندگ بات.
او تئو که دْوایانَ اشکنئے! سجّهێن مردم دێم په تئو کاینت.