4 کۆه چۆ گوَرانڈا سِٹّ جنان بوتنت و جُمپ چۆ گوَرَگا.
سینائے کۆه دوتّێا مان پۆشتگاَت، چێا که هُداوند آسێئے تها کۆهئے سرا اێر آتکگاَت و اے آسئے دوتّ چۆ کورَهئے دوتّا چِست اَتنت و سَرجمێن کۆه سکّ لرزگا اَت.
وهدے سجّهێن مردمان دیست که گْرند و گِرۆک اِنت و کرنائے تئوار اِنت و دوتّێا کۆه پۆشِتگ، چه تُرسا لَرزِت و دور اۆشتاتنت.
رندا من بلاهێن اسپێتێن تَهتے دیست و هما هم که تَهتئے سرا نِشتگاَت. زمین و آسمان چه آییئے دێما تتکنت و په زمین و آسمانا هچّ جاگهے پَشت نکپت.
آ لُبْنانا گوَسکێئے پئیما جاهَ سرّێنیت، سیریونا جَلَبێن گۆکێئے پئیما.
نون زمین چَنڈت و جُمب و جۆشا لَگّت، کۆهانی بێه و بُنیات هم لرزتنت، چیا که آ هِژم گپتگاَت.
او بازٹُلّێن کۆه! په چے هما کۆها گۆن هسدّے چارگا ائے که هُدایا په وتی لۆگجاها گچێن کرتگ، همۆدا که هُداوند تان اَبد جهمنندَ بیت؟
بێشکّ انسان چۆ ساهگێا چکرّیت، بێشکّ که آ مُپت و ناهودگا تچ و تاگَ کنت، مُچّ و اَمبارَ کنت، بله نزانت که کئیا رسنت.