2 یَهودا هُدائے گِچێن کرتگێن و اِسراییل آییئے بادشاهی بوت.
په من پاکێن جاگهے اَڈّ بکننت که من آیانی نیاما جَهمنند ببان.
او هُداوند، تئو وتی مهلوکا مُلکا کارئے و وتی میراسئے کۆهئے سرا نادێنئے، هما جاگها که تئو په وتی نِندگا اَڈّ کرتگ، هما پاکێن جاگه که تئیی دستان تئیار کرتگ، او هُداوند!
من شمارا زوران و وتی کئومَ کنان و شمئے هُدا بان. گڑا شما زانێت که من شمئے هُداوندێن هُدا آن، هما که شمارا چه مِسریانی بیگاریا دری کرتگ.
و من بُرزێن تئوارے اِشکت که چه تَهتا پێداک اَت، گوَشگا اَت: ”بچار! هُدائے منندجاه مردمانی کرّا اِنت، نون آ وت آیانی کرّا نندۆکَ بیت. آ، هُدائے مردمَ بنت و هُدا وت گۆن آیان یکجاهَ بیت.