1 هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. بنازێنێت، او هُداوندئے هزمتکاران! هُداوندئے ناما بنازێنێت.
او هُداوند! تئیی دستئے همُک کار تئیی شُگرا گیپت، تئیی وپادار ترا نازێننت.
او لێویئے لۆگ! هُداوندا بنازێنێت. او هُداتُرسان! هُداوندا بنازێنێت.
جی هئو، هُداوندا بنازێنێت، او هُداوندئے سجّهێن هزمتکاران که شپان هُداوندئے لۆگا آییئے هزمتا کنگا اێت!
هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. بَهتاور اِنت هما که هُداوندئے تُرس آییئے دلا اِنت، هما که آییئے هُکمی سکّ باز دۆستَ بنت.
مُلک آییئے هزمتکارانی پُشتپَدئے میراسَ بیت و آییئے نامئے دۆست دارۆک اۆدا جهمنندَ بنت.
هُداوند وتی هزمتکارانی زِندا رَکّێنیت، هرکَس که آییئے باهۆٹَ بیت، مئیاربارَ نبیت.
گڑا چه تَهتا تئوارے آتک، گوَشتی: ”مئے هُدائے تئوسیپا بکنێت، او آییئے سجّهێن هِزمتکاران، او سجّهێن هُداتُرسان، کَسان و مزن!“