زَبور 112:1 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹ هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. بَهتاور اِنت هما که هُداوندئے تُرس آییئے دلا اِنت، هما که آییئے هُکمی سکّ باز دۆستَ بنت.

زَبور 112:1 Referans Kwoze

زَبور 128:1

بَهتاور هما اِنت که هُداوندئے تُرسی دلا اِنت و آییئے پرمانبرداریا گامَ جنت.

لوکا 1:50

آییئے مِهر و رهمت، هما سجّهێنانی پُشت در پُشتا مانیت که آییئے تُرسِش دلا هست‌اِنت.

زَبور 119:35

وتی هُکمانی راها منی رهشۆن بئے، که منی وشّی همِشانی تها اِنت.

زَبور 145:19

هرکَسا که هُدائے تُرس دلا اِنت، هُدا آییئے واهگان پورهَ کنت و آییئے پریاتان گۆشَ داریت و رَکّێنیتی.

زَبور 111:10

هُداوندئے تُرس داناییئے بِندات اِنت. هما که آییئے رهبندانی رَندگیریا کننت، آیان شرّێن زانتکاریَ رسیت. تان اَبد ستا هماییئیگ اِنت.

پولُسئے کاگد په رومیان 7:22

وتی دِل و دَرونا، چه هُدائے شَریَتا شادان آن،

زَبور 119:97

تئیی شَریَت منا چۆن دۆست اِنت، سجّهێن رۆچا همِشیئے پِگرا آن.

زَبور 150:1

هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. هُدایا آییئے پاکێن اَرشا ستا کنێت، آییئے زۆر و واکئے آسمانان.

زَبور 147:1

هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا، مئے هُداوندئے نازێنگ چۆن وشّ اِنت و آییئے ستا کنگ دلکشّ.

زَبور 119:143

سکّی و سۆری منی سرا آتکگ‌اَنت بله تئیی هُکم منی شادمانی اَنت.

زَبور 40:8

او منی هُدا! اَرمانُن تئیی لۆٹ و واهگئے سَرجم کنگ اِنت، تئیی شَریَت منی دلا اِنت.“

پولُسئے کاگد په رومیان 8:6

گُنهکارێن اِنسانئے پِگر و هئیالئے آسَر مَرک اِنت. بله آ پگر و هئیال که مهاری روهئے دستا اِنت آییئے آسَر، زِندمان و آسودگی اِنت.

زَبور 119:16

چه تئیی هُکمان شادمانَ بان و تئیی هبرا نشمۆشان.

زَبور 119:14

چه تئیی پرمانانی منّگا انچۆ شادانَ بان که چه مزنێن گنجێا.

زَبور 111:1

هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. چه دلئے جُهلانکیا هُداوندئے شُگرا گران، نێکدلانی دیوانا، مُچّیئے نیاما.

دَرگوَز 1:21

جَنبۆگان چه هُدایا تُرسِت، پمێشکا هُدایا آیانی لۆگ آباد کرتنت.