30 من چه وتی زبانا هُداوندئے سکّ باز شُگرا گِران، بازێن مردمێئے دێما آییا ستا کنان.
هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. چه دلئے جُهلانکیا هُداوندئے شُگرا گران، نێکدلانی دیوانا، مُچّیئے نیاما.
گڑا مزنێن دیوانا تئیی شُگرا گران، مردمانی مزنێن مُچّیا ترا ستا کنان.
او هُداوند! چه دلئے جُهلانکیا تئیی شُگرا گِران، هُدایانی بارگاها ترا په سئوتَ نازێنان.
هُداوند! جهانئے سجّهێن بادشاه تئیی شُگرا بگراتنت، هما وهدا که تئیی هبرا اِشکننت.
مردمانی مُچّیا آییا ستا بکناتنت و کماشانی مجلسا تئوسیپ.
ترا، او هُداوند، چه دلئے جُهلانکیان شُگرَ گِران، تئیی سجّهێن اَجَبێن کاران درشانَ کنان.
هُداوندا په آییئے اَدل و اِنساپا شُگرَ گِران، بُرزێن اَرشئے هُداوندئے ناما نازێنان.