1 او منی ستایانی هُدا! هامۆش مبئے.
او هُداوند، او منی تلار! ترا تئوارَ کنان، چه من نادلگۆش مبئے. اگن تئو بێتئوار ببئے، همایانی پئیما بان که کَلّ و کبرا کپنت.
او هُدا! بێتئوار مبئے، هامۆش مبئے و هُشکا مَنِند، او هُدا!
هُداوند منی زۆر و واک و منی نازێنک اِنت. هُداوند په من نجاتے بوت. منی هُدا اِنت، منَ نازێنانی. منی پتئے هُدا اِنت و من آییا سَتا و سَنا کنان.
تئو منی هُدا ائے، تئیی شُگرا گِران. تئو منی هُدا ائے، ترا نازێنان.
بچار که تئیی دژمن چه پئیما گُرّنت و چه تئو نپرت کنۆکانی سر چۆن بُرز اِنت.
