1 هُداوندئے شُگرا بگرێت که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.
هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. هُداوندئے شُگرا بگرێت که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.
هُداوندئے شُگرا بگرێت و هماییئے ناما بگرێت، کئومان چه آییئے کاران سهیگ کنێت.
که هُداوند نێک اِنت و مِهری اَبدمان، آییئے وپاداری نَسلانی نَسل برجاهَ مانیت.
هُداوندئے شُگرا بگرێت که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.
آییئے مِهر و رهمت، هما سجّهێنانی پُشت در پُشتا مانیت که آییئے تُرسِش دلا هستاِنت.
بله هُداوندئے مِهر، اَزل تان اَبد هما مردمانی همراه اِنت که آییئے تُرسِش دلا اِنت و آییئے اَدل، اِشانی چُکّ و نماسگانی همراه،
تئو نێک ائے و نێکیَ کنئے، وتی هُکمان منا سۆج دئے.
ایسّایا گوَشت: ”تئو چێا نێکیئے بارئوا چه من جُستَ کنئے؟ ’نێکێن‘ تهنا یکّے، آ هُدائے جند اِنت، اگن تئو زِندمانَ لۆٹئے، گڑا هُدائے هُکمانی سرا کار کن.“