20 او هُداوندئے پرێشتگان! شما، او زۆراوران که آییئے هبران برجاهَ دارێت و آییئے پرمانبرداریا کنێت! هُداوندا بنازێنێت.
او آییئے سجّهێن پرێشتگان! آییا ستا کنێت. او آییئے سجّهێن آسمانی لشکران! آییا ستا کنێت.
پرێشتگا پَسّئو دات: ”من جِبراییل آن و هُدائے بارگاها اۆشتۆک آن. انّون رئوان دئیگ بوتگان، گۆن تئو هبر بکنان و ترا اے مِستاگا بدئیان.
زانا، تئو نزانئے اگن چه وتی پتا بلۆٹان، آ په منی کُمکّا همے انّون دوازده لشکرا گێشتر پرێشتگ راهَ دنت.
مردمان پرێشتگی وراک وارت، په آیان بێکساس وراکی رئوان دات.
تئیی بادشاهی بیایات. تئیی واهگ و اِراده زمینئے سرا هم هما ڈئولا سَرجم بات که آسمانا سَرجمَ بیت.
او آسمانیان! هُداوندا ستا کنێت، هُداوندئے شان و کدرتا ستا کنێت.
اے سجّهێن، هُداوندئے ناما ستا بکناتنت، چێا که چه هماییئے هُکما جۆڑ بوتگاَنت.
مادێن داریوشئے دئورئے ائولی سالا من په میکاییلئے زۆرمند کنگ و نِگهپانیا آییئے کرّا اۆشتاتان.