4 گُمراهدلێن مردمان چه وت دورَ داران، منا گۆن هچّ بدیێا کارَ نبیت.
بله پدا هم هُدائے سرا باورمند مُهرَ اۆشتنت، لۆگێئے مُهکمێن بنیادئے پئیما. هُدایا وتی باورمندانی سرا اے هبر نَکش کرتگ و مُهر جتگاَنت: ”هُداوند وتی مردمان پجّاهَ کاریت“ و ”هرکَس که هُداوندئے ناما گیپت، باید اِنت وتا چه بدکاریا دور بداریت.“
گڑا من آیان راستێنَ گوَشان: ’او بدکاران! من هچبر شمارا پَجّاه نئیاورتگ، چه منی دێما دور ببێت.‘
چه من دور ببێت، او بدکاران، که من وتی هُدائے هُکمانی رَندگیریا بکنان.
او سجّهێن بدکاران! چه من دور بێت، چیا که هُداوندا منی گرێوَگانی تئوار اِشکتگاَنت.
نه گۆن پرێبکاران همدیوانَ بان و نه دوتَل و دوپۆستێن مردمانی همراه.
چه بدکارانی همراهیا نپرتَ کنان و گۆن رَدکاران همدیوانَ نبان.