Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




په پیلیپیان پولُسئے کاگد 4:8 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

8 براتان! نون گُڈسرا منَ گوَشان که هرچے که راست اِنت، هرچے که شَرپدار اِنت، هرچے که شَرّ اِنت، هرچے که پاک اِنت، هرچے که دۆستناک اِنت، هرچے که ستا کرزیت، هرچے که نێک اِنت و تئوسیپ کنگَ بیت، هما چیزّانی بارئوا پِگر بکنێت.

Gade chapit la Kopi




په پیلیپیان پولُسئے کاگد 4:8
67 Referans Kwoze  

بله آ هِکمت که چه بُرزا کئیت، ائولا که پاک و پَلگار اِنت، رندا سُهل آرۆک و نرم، مَنّۆک و چه نێکی و رهمتئے بَر و سَمرا پُرّ اِنت، چه پرک و پێر و دورویی و دوپۆستیا هم دور اِنت.


تئو هر شرّێن کارا په آیان مسالے ببئے. تالیم دئیَگا تچک و راست و گْران و سنگین ببئے و


بله پاکێن روهئے بَر و سَمر اِش اَنت: مِهر، شادِه، اێمنی، سَبر و اۆپار، مِهربانی، شَرّی، وَپاداری،


ناباورانی نیاما پاک و پَلگارێن زِند بگوازێنێت. بِلّ تُرے آ، شمارا بُهتامَ جننت و گوَشنت که شما رَدێن کار کنگا اێت، بله گۆن شمئے نێکێن کارانی گِندگا، هُدائے آیگئے رۆچا هُدایا شرپ و اِزّت بدئینت.


تئیی کَسان‌اُمریئے سئوَبا کسّ ترا کَم‌اَرزش سرپد مبیت و تئیی گُپتار و کردار و مِهر و ایمان و پاکی په باوَرمندان مسالے ببنت.


کماش باید اِنت مهمان‌نئواز ببیت، شَرّی و نێکیا دۆست بداریت، داشتی ببیت، پهرێزکار، پاک و پلگار و شِهم و رَهدار ببیت.


هرکَسا چه آییا چُشێن اُمێتے هست وتا پاکَ کنت، اَنچُش که آ وت پاک اِنت.


نون که شما گۆن راستیئے رَندگیریا وتا پاک و پَلگار کرتگ و گۆن یکدگرا په‌دِلێن مِهرئے واهند بوتگێت، گڑا په دل و سِتک گۆن یکدومیا مِهر بکنێت.


مئے مردم باید اِنت در بِبرنت که چۆن وتا په شَرّێن کاران وَپْکَ کننت تانکه دگرانی زلورتان پوره بکننت. اے پئیما مئے مردمانی زندگی بێسَمَرَ نبیت.


بیاێت شرپدارێن زِندے بگوازێنێن، هما زِند که رۆچئے رُژناییا گوازێنگَ بیت، چُشێن زِندے مگوازێنێن که په ایّاشی، هنۆش و ملار، وئیلانکی، لَنڈری، پَسات و هَسَدّ ببیت.


هما هُدادۆستی که مئے هُداێن پت، پاک و بےائیبیَ زانت: ”سکّیانی وهدا جنۆزام و چۆرئوانی دستا گِرگ“ و ”وتا چه اے دنیائے گَندگیان پاک دارگ“ اِنت.


او دُردانگێن چُکّان! بیاێت مِهر کنێن، بله نه په دپ و هبر، په دل و سِتک و گۆن کار و کِرد.


مزن‌اُمرێن مردێنان تالیم بدئے که گْران و سنگین ببنت، شَرپدار ببنت و داشتِش ببیت. باید اِنت آیان راستێن ایمان و مِهر و سَگّ و برداشت ببیت.


چه سجّهێنان مسترێن گپّ اِش اِنت که یکدومیا په دل و سِتک دۆست بدارێت که مِهر، بازێن گناهێئے بَکشگئے سئوَبسازَ بیت.


آ که شَرّێن کارَ کننت، آیان چه هکومتا تُرسے نێست، بله سِلکار چه آییا تُرسنت. اگن لۆٹئے چه هکومتئے تُرسا آزات ببئے، گڑا شَرّێن کار بکن و آ ترا مَنّیت و ستا کنت.


ایسّا مَسیها وتی زند په ما نَدر کرت که مارا چه مئے سجّهێن سِلکاریان بمۆکیت و په وت کئومے پاک و پلگار بکنت که آییئے جندئیگ ببیت و اے کئوم په شرّێن کارئے کنگا هُبّیگ و هُدۆناک ببیت.


نون، او منی براتان! شادمانی بکنێت که شما هُداوندئیگ اێت. په من اے هبرانی پدا نبشته کنگ هچّ گران نه‌اِنت و اے هبر په شما اێمنیَ کارنت.


یَهودی هما اِنت که په دل یَهودی ببیت و راستێن سُنّت دلئے تها بیت، چه هُدائے روها بیت، چه نِبشتگێن لبزا نبیت. چُشێن مردما چه اِنسانا ستا نرسیت، چه هُدایا رسیت.


په بادشاهان و په سجّهێن اِهتیارداران هم دْوا بکنێت تانکه ما په سرجمێن هُدادۆستی و پاکی اێمن و هامۆشێن زندے گوازێنت بکنێن.


آ وتی شرّێن کارانی سئوَبا وَشنامێن مردمے ببیت. اَنچێن مردمے ببیت که وتی چُکّی شَرّ رۆدێنتگ‌اَنت، مهمانداری‌ای کرتگ، پلگارتگێنانی هِزمتی کرتگ، پرێشانێن مردمانی کُمکّی کرتگ و په هر پئیمێن شَرّێن کارا مُدام تئیار بوتگ.


اے پئیما شما دَرامَدانی دێما اِزّتمندێن زِندے گوازێنتَ کنێت و هچکَسئے چَمدارَ نبێت.


آیان پَسّئو دات: ”ما پئوجی اَپسر کُرنیلیوسئے کاسِد اێن. آ پهرێزکار و هُداتُرسێن مردمے و سجّهێن یَهودی آییئے وشنامی و بۆهێریئے مَنّۆگر اَنت. هُدائے یکّ پاکێن پرێشتگێا گۆن آییا گوَشتگ که په تئیی هبرانی گۆش دارگا ترا وتی لۆگا بلۆٹیت.“


هرکَس که چه وت هبرَ کنت، په وتی مزنیئے پێش دارگا هبرَ کنت. بله آ کَس که وتی دێم دئیۆکئے شان و شئوکتئے لۆٹۆکَ بیت، تچکێن مردمے و آییئے هچّ چیزّ ناراست نه‌اِنت.


هما وهدا اورشَلیمئے شهرا، شَمون نامێن مردے هست‌اَت که پهرێزکار و هُدادۆستے اَت و بنی اِسراییلیانی رَکّێنۆکئے رَهچار اَت و هُدائے پاکێن روه، گۆن آییا گۆن اَت.


چێا که هیرودیسا زانتگ‌اَت یَهیا پهرێزکار و پاکێن مردمے و چه آییا تُرستی. پمێشکا گوَشتگ‌اَتی کَسے آییا آزارے مرسێنیت. باز برا، آ چه یَهیائے هبرانی گۆش دارگا نگران و پرێشان بوتگ‌اَت بله اَنگت آییا دۆستَ بوت که یَهیائے هبران بِشکنت.


ایسّایا گوَشت: ”شما هما اێت که مردمانی دێما وتا تچک و پهرێزکار پێشَ دارێت، بله هُدا چه شمئے دلئے هالان سَهیگ اِنت. شمارا بگوَشان، هما چیزّ که مردمانی گوَرا باز کیمّتی اِنت، هُدا چه آ چیزّا سکّ بێزار اِنت.


اۆدا هَنّانیا نامێن یکّ مردے اَت که هُدادۆست و شَریَتئے پابند اَت و سجّهێن جَهمنندێن یَهودیانی نیاما وشنامێن مردے اَت.


چێا که من، اِبراهێم در چِتگ که وتی چُکّ و لۆگئے مردمان هُکم بدَنت که چه آییا رَند، په پهرێزکاری و اِنساپ منِ هُداوندئے راها رئوان ببنت تانکه په اِبراهێما هما کارا بکنان که گۆن آییا کئولُن کرتگ.“


او دُردانگان! هر روهێئے سرا باور مکنێت، روهان آزمائِش کنێت و بچَکّاسێت که بارێن چه هُدائے نێمگا اَنت یا نه؟ چێا که بازێن درۆگێن نبیے دنیائے چارێن کُنڈان پُترتگ.


مسترێن جنێنان چۆ وتی ماتا و کَسترێن جنێنان چۆ وتی گُهارا نسیَت بکن، گۆن کاملێن پاک‌نیّتیا.


همۆدا، ایسُّپ نامێن مردے هم گۆن اَت که تچک و پهرێزکارێن مردے اَت. بِلّی که سرۆکانی دیوانئے باسکے اَت،


آ باید اِنت وتی لۆگئے مردمانی رهشۆنیا شَرّیئے سرا بکنت و په اِزّت وتی چُکّان اَنچۆ برۆدێنیت که آ پرمانبردار ببنت.


پمێشکا، او براتان! چه وت هپت اَنچێن نێکنامێن مردم گچێن بکنێت که چه پاکێن روه و هُدایی زانت و زانگا سررێچ ببنت تان اے زِمّه و ڈُبَّها همایانی کۆپگا بلَڈّێن و


نون لهتێن شاگردِش گۆن هیرودیانی همراهیا آییئے کِرّا رئوان دات تان بگوَشنت: ”او استاد! ما زانێن که تئو تچک و راستێن مردمے ائے و هُدائے راها په راستیا سۆجَ دئیئے و هچکَسێئے نێمگا نگرئے، چێا که سجّهێنان په یکّ چمّێا چارئے.


همے پئیما آیانی جن هم اِزّتمند ببنت، مردمانی باپُشتا هبر مکننت، گْران و سنگین ببنت و هر هسابا ایماندار ببنت.


او دُردانگان! اے نون دومی کاگد اِنت که په شما نبیسگا آنی. هر دوێن کاگدُن په اے سئوَبا نِبشتنت تان شمئے دلا شَرّێن پِگر و هئیالانی هُبّ و واهگا پێدا بکنان و شمارا تَهتال بدئیان


تان کدێن په نااِنساپی شئورَ بُرّێت؟ تان کدێن بدکارانی بدلا بێت؟ اۆشت...


هرکَس همے پئیما مَسیهئے هِزمتا بکنت، هُدایا وَشنۆدَ کنت و مردم هم آییا مَنّنت.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite