10 من هُداوندئے ناما سکّ باز شادمانیَ کنان که نون گُڈسرا شما پدا منی هئیالداری بِندات کرتگ. هئو، شما پێسرا هم منی هئیال داشتگ، بله شمارا مۆه نرستگ.
هما مردما که اُستاد هُدائے هبرا سۆجَ دنت، باید اِنت آ هر شَرّێن چیزّا گۆن وتی اُستادا بَهر بکنت.
من هر وهدا که شمارا یاتَ کنان، وتی هُدائے شُگرا گِران.
گڑا تان هما وهدا که مارا مۆه هست، بیاێت گۆن سجّهێنان شَرّیَ کنێن و هاس گۆن همایان که باوَرمند اَنت.
مارا پدا زندَ نبَکشئے که تئیی کئوم تئیی بارگاها شادهی بکنت؟
چێا که آ په مَسیهئے کارا مِرَگی بوتگ. وتی ساهئے پَرواهی نداشت تانکه شمئے هما هِزمتانی کَمّیا پوره بکنت که شما په من کرت نکرتگاَنت.
چه ایسّا مَسیهئے هِزمتکار پولُس و تیموتاووسئے نێمگا، په ایسّا مَسیهئے هما سجّهێن پَلگارتگێن مردمان که پیلیپیا اَنت، گۆن کِلیسائے سرپرست و هِزمتکاران هئوار.