منی دْوا اِنت که هما ایمان که ماشُما آییا شریکدار اێن، تئیی زانت و زانَگا گێشتر کنات. هر شرّێن چیزّے که مارا چه مَسیهئے برکتا هستاِنت، آییئے بارئوا تئیی زانت گێشتر بات.
او براتان! هَکّێن گپّ اِش اِنت که ما باید اِنت مُدام په شما هُدائے شُگرا بگرێن، چێا که شمئے ایمان رۆچ په رۆچ رُدان اِنت و په یکدومیا شمئے سجّهێنانی مِهر هم گێش بئیان اِنت.