19 منِ پولُس اے گپّا دستِ وت نبشته کنگا آن: ”مَنِشَ دئیان و ترا نگوَشان هم که ترا اے نۆکێن زند منی برکتا رستگ و تئو منی وامدارئے.“
نون که من په شما گۆن وتی جندئے دستا نبشته کنگا آن، بچارێت که گۆن چۆنێن مزن مزنێن هَرپان نبشته کنگا آن.
گۆش دارێت! منِ پولُس شمارا گوَشان که اگن شما وتی سُنّت کنگ اِشت، گڑا شمارا چه مَسیهئے نێمگا هچّ پئیمێن پائِدگے نرسیت.
په تیتوسا که منی و آییئے ایمان یکّ اِنت و ایمانئے هسابا منی هکّیگێن چُکّ اِنت. ترا چه هداێن پت و مئے رکّێنۆکێن ایسّا مَسیهئے نێمگا رهمت و اێمنی سر بات.
په تیموتاووسا، که ایمانئے هسابا منی هکّیگێن چُکّ اِنت. چه هُداێن پت و مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے نێمگا ترا رهمت و رهم و اێمنی سر بات.
من وت آییئے سلامتیئے زِمّها زوران. آییا چه منی دستا بلۆٹ. اگن من تئیی چُکّ پدا نئیاورت و په تئو سر نکرت، تان زندگ آن تئیی گنهکار آن.
من تِرتیوس، اے کاگدئے وَشنِبیس، چه هُداوندئے نێمگا شمارا سلام و درۆتَ گوَشان.
اگن تئیی کارے هرابی کرتگ یا آییا تئیی وامے پر اِنت، آیان منی هِسابا نبشته کن.