25 وهدے ایسّایا دیست مهلوک چه هر نێمگا تچان آییئے کِرّا پێداک اِنت، جِنّی هَکَّل دات و گوَشتی: ”او کَرّ و لِلّێن جِنّ! اے بچکّا یله دئے و پدا هچبر اِشیئے جسم و جانا مپُتر.“
آییا تان باز رۆچا اَنچُش گوَشان کرت. گُڈسرا، پولُس دِلرێش و بێزار بوت، چَکّی تَرّێنت و گۆن جِنّا گوَشتی: ”من ترا په ایسّا مَسیهئے ناما هُکمَ دئیان که چه اِشیا در کَپ.“ هما دمانا جِنّ چه آییا در آتک.
آییا پمێشکا چُش گوَشت که ایسّایا جِنّ هُکم داتگاَت، اے مردا یله بدنت. جِنّا، اے مرد پێسرا هم باز رَندا گپتگاَت، مردمان په زمزیل مُهر بستگاَت و گِر و دار کرتگاَت، بله مردا زمزیل پرۆشتگاَتنت و جِنّا، آ کَشّکان کرتگاَت و گیابانا برتگاَت.