21 ایسّایا چه آییئے پتا جُست کرت: ”چُنت وهد اِنت که اے ڈئولا اِنت؟“ پتا پَسّئو دات: ”چه کسانیا.
اۆدا آییا اینیاس نامێن مردے دیست که لَنگ و مُنڈ اَت و هَشت سال اَت که تَهتئے باهۆٹ اَت.
لِسْتْرَها، یکّ مردے هستاَت که پێدائِشی لَنگے اَت و هچبر گامی جت نکرتگاَت.
آ مرد که گۆن اے مۆجزها دْراه بوتگاَت، اُمری چِلّ سالا گێش اَت.
هما وهدا، لهتێن مردم یکّ پێدائِشی لَنگێا آرگا اَت. مردمان اے لَنگ هر رۆچ، مزنێن پرستشگاهئے ”زێبا“ نامێن دَروازگئے دپا واپێنت تان چه پرستشگاهئے رئوۆکێن مردمان پِنڈگے بگیپت.
وهدے ایسّا راهێا رئوگا اَت، پێدائِشی کۆرے دیستی.
گڑا، اے جنێن، که اِبراهێمئے نَسل و پَدرێچ اِنت و هژده سال اِنت که شئیتانا وتی بندیگ کرتگ، چێا شَبَّتئے رۆچا چه وتی اَزابان آزات و آسودگ کنگ مبیت؟“
همۆدا یکّ جنێنے هم هستاَت که دوازده سال اَت آییئے هۆن بند نبوتگاَت. هچکَسا هم آ دْراه کرت نکرتگاَت.
مردمانی رُمبا جنێنے گۆن اَت که دوازده سال اَت آییئے هۆن بند نبوتگاَت و
په راستی من مئیاربار پێدا بوتگان و چه هما وهدا که ماتئے لاپا کپتان، گُنهکار.
گڑا بچکِّش آورت، بله اَنچُش که جِنّئے چمّ په ایسّایا کپتنت، بچکّی پْرِتک و ژامبلێنت و زمینا دئور دات. آ، لێٹ ورانا کَپ و گَجّ بوت.
باز رَندا، جِنّ آییا په کُشگا آس و آپا دئورَ دنت. اگن تئیی دستا بوتَ کنت، ما بَزّگ اێن، مَدَت کن.“