1 ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”باور کنێت، چه شما لهتێن که انّون اِدا اۆشتاتگ، تان هُدائے بادشاهیا گۆن سجّهێن واک و کدرتا نگندیت، مَرکئے تاما نچَشیت.“
بله من شمارا راستێنَ گوَشان، اِدا لهتێن مردم اۆشتاتگ که تان آیانی دێما هُدائے بادشاهی پَدّر مبیت، مَرکئے تاما نچَشنت.“
تان منی بادشاهیئے تها چه منی پَرزۆنَگا بوَرێت، بنۆشێت، تَهتانی سرا بنندێت و بنی اِسراییلئے دوازدهێن کَبیلهانی دادرسیا بکنێت.
شمارا راستێنَ گوَشان، تان اے سجّهێن جاور مئیاینت اے نَسل و پَدرێچ هلاسَ نبیت.
وهدے انسانئے چُکّ گۆن وتی مزنێن شان و مڑاها پرێشتگانی همراهیا کئیت، گڑا وتی پرشئوکتێن تَهتئے سرا نندیت.
شمارا گوَشان که چه اِد و رَند، تان هُدائے بادشاهی مئیئیت و مرسیت، من انگورئے دَهل و سَمَرا ننۆشان.“
پاکێن روها مِستاگ داتگاَت، تان وهدے که هُداوندئے مَسیها مگندیت، آ نمریت.
آ وهدا، مردم انسانئے چُکّا گندنت، که گۆن مزنێن واک و توان و شان و شئوکتے چه جمبرانی نیاما کئیت.
آ وهدا، انسانئے چُکّئے نشانی آسمانا پَدّرَ بیت و دنیائے سجّهێن کئومَ گندنت که انسانئے چُکّ، گۆن مزنێن واک و توان و شان و شئوکتے جمبرانی سرا کئیت و پَدّرَ بیت، نون گرێونت و مۆتکَ کارنت.
شمارا راستێنَ گوَشان، اِدا لهتێن مردم اۆشتاتگ که تان آیانی دێما انسانئے چُکّئے بادشاهی زاهر مبیت، مَرکئے تاما نچَشنت.“
گڑا مُریدانی نیاما اے هبر شِنگ بوت که آ مُرید هچبرَ نمریت. بله ایسّایا نگوَشتگاَت که آ نمریت، تهنا گوَشتگاَتی: ”اگن منی رَزا همے ببیت که اے تان منی آیگئے وهدا زندگ بمانیت، تئیی چِه کارے هرابَ بیت؟“