Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




مَرکاس 8:38 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

38 اگن کَسے اے بێوپا و رَدکارێن اَهد و زمانگا چه من و منی هبران لَجّ بکنت، گڑا انسانئے چُکّ هم، وهدے هُدائے پاکێن پرێشتگانی همراهیا گۆن پتئے مزنێن شان و مڑاها پدا کئیت، چه آییا لَجَّ کنت.“

Gade chapit la Kopi




مَرکاس 8:38
44 Referans Kwoze  

پرچا که چه ایسّائے وشّێن مِستاگا پَشل و شرمندگ نه‌آن، اے په هر هما کَسئے رَکّێنگا هُدائے زۆر و توان اِنت که باورَ کنت، ائولا په یَهودیان و رندا په دَرکئومان.


هرکَس که چُکّا نمَنّیت، پت هم آییئیگَ نبیت. هرکَس که چُکّا مَنّیت، پت هم آییئیگَ بیت.


او زِنهکاران! نزانێت که دنیائے دۆستی، هُدائے دُژمنی اِنت؟ هرکَس که دنیائے دۆستیئے رندا اِنت، وتا هُدائے دژمنَ جۆڑێنیت.


اگن کَسے چه من و منی هبران لَجّ بکنت، گڑا انسانئے چُکّ هم، آ وهدی که گۆن وتیگ و آسمانی پتئیگ و پاکێن پرێشتگانی شان و شئوکتا اے جهانا پدا کئیت، چه آییا لَجَّ کنت.


گڑا مئے هُداوندئے بارئوا شاهدی دئیگا لَجّ مکن. منی هالتئے سرا هم شرمندگ مبئے که من په هُداوندئیگی بندیگ آن. من په وشّێن مِستاگا اے سکّی و سۆریان که برداشت کنگا آن، تئواِش هم گۆن هُدائے بَکشاتگێن زۆرا برداشت کن.


ایسّایا دَرّاێنت: ”تئو وت گوَشت. بله شما سجّهێنان هالَ دئیان، دێمترا گندێت که انسانئے چُکّ زۆراورێن هُدائے راستێن نێمگا نِشتگ. چه آسمانئے جمبرانی سرا هم کئیت.“


انسانئے چُکّ گۆن وتی پتئے مزنێن شان و مڑاها پرێشتگانی همراهیا کئیت، گڑا هرکَسا آییئے کرتگێن کارانی مُزّا دنت.


من پمێشکا سَکّی و سۆری سگّگا آن، بله شرمندگ نه‌آن چێا که زانان من کئیی سرا ایمان آورتگ و دلجم آن که آییا اے واک و توان هست که تان وتی آیگئے رۆچا هما امانتئے نگهپانیا بکنت که منا داتگی.


ایسّایا آیانی پَسّئوا گوَشت: ”شِرّ و زِنهکارێن نَسل و پَدرێچ، نشانیَ لۆٹیت، بله یونُس نبیئے نشانیا اَبێد، دگه هچّ نشانیے آیان دئیگَ نبیت.


ایسّایا گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، دێمترا شما گندێت که آسمان پَچَ بیت و هُدائے پرێشتگ چه انسانئے چُکّئے راها سَرَ کپنت و اێرَ کپنت.“


وهدے انسانئے چُکّ گۆن وتی مزنێن شان و مڑاها پرێشتگانی همراهیا کئیت، گڑا وتی پرشئوکتێن تَهتئے سرا نندیت.


آ وهدا، انسانئے چُکّئے نشانی آسمانا پَدّرَ بیت و دنیائے سجّهێن کئومَ گندنت که انسانئے چُکّ، گۆن مزنێن واک و توان و شان و شئوکتے جمبرانی سرا کئیت و پَدّرَ بیت، نون گرێونت و مۆتکَ کارنت.


بادشاها گوَشت: ’شمارا گوَشان، هرکَسا که چیزّے هست، آییا گێشتر دئیگَ بیت، بله هرکَسا که نێست، هرچے که هستی هم پَچ گِرگَ بیت.


انسانئے چُکّ، وتی پرێشتگان راهَ دنت تان سجّهێن بدکاران و آیان که دگران رَدَ دئینت یکجاه بکننت و چه آییئے بادشاهیا در بکننت.


من شپئے اِلهامان چارگا اَتان، ته دیستُن، گۆن آسمانی جمبران انسانی چُکّێئے ڈئولێنے آیگا اَت و هماییئے نێمگا پێداک اَت که چه زمانگان هست‌اِنت و آییئے دێما آرگ و پێش کنگ بوت.


آسئے کئورے تچگا اَت و چه آییئے بارگاها در آیگا اَت. هزارانی هزار آییئے هِزمتا اَت و لَکّانی لَکّ آییئے دێما اۆشتاتگ‌اَت. دیوان په دادرَسیا نِشت و کتاب پَچ بوتنت.


هُداوند اۆنێسیپُروسئے لۆگئے مردمانی سرا مهربان بات، چێا که باز برا منی اَرواهی تازَه کرتگ و منی زمزیلّانی سئوَبا شرمندگ نبوتگ.


من هچبر پَهر مبنداتان، اَبێد چه مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے سَلیبئے سرا، که همے سَلیبئے سئوَبا دنیا په من مُرتگ و من په دنیایا.


کاسِد، گَل و شادهی کنان، چه دیوانئے دێما در کپتنت، چێا که آیان اے لاهکی رَستگ‌اَت په ایسّائے ناما بےاِزّتی بگندنت.


مردمان درّاێنت: ”شَریَت مارا گوَشیت که مَسیه تان اَبدَ مانیت. گڑا تئو چۆنَ گوَشئے که انسانئے چُکّ چست کنگَ بیت؟ انسانئے چُکّ کئے اِنت؟“


پتا دادرسیئے اِهتیار هم چُکّئے دستا داتگ، چێا که آ انسانئے چُکّ اِنت.


گال اِنسان بوت و مئے نیاما جاگهی کرت. ما آییئے شان و شئوکت دیست، هما شان و شئوکت که پتئے یکّێن چُکّئیگ اِنت، هما چُکّ که چه رهمت و راستیا سَررێچ اِنت.


ایسّایا پَسّئو دات: ”من هما آن، شما یکّ رۆچے گندێت که انسانئے چُکّ، زۆراورێن هُدائے راستێن نێمگا نِشتگ. چه آسمانئے جمبرانی تها هم کئیت.“


شِرّ و زِنهکارێن نَسل و پَدرێچ نشانیَ لۆٹیت، بله آیان یونُس نبیئے نشانیا اَبێد، دگه هچّ نشانیے دئیگَ نبیت.“ رَندا ایسّایا آ یله داتنت و شت.


ایسّایا گوَشت: ”رۆباهان هۆنڈ و جاگه هست و بالی مُرگان کدۆه و کُدام، بله منا که انسانئے چُکّ آن په سرئے اێر کنگا هچّ جاگه نێست.“


شمارا راستێنَ گوَشان، اِدا لهتێن مردم اۆشتاتگ که تان آیانی دێما انسانئے چُکّئے بادشاهی زاهر مبیت، مَرکئے تاما نچَشنت.“


مردم وتی ساها په چِه کیمّتے بها زُرتَ کنت؟


آ وهدا، مردم انسانئے چُکّا گندنت، که گۆن مزنێن واک و توان و شان و شئوکتے چه جمبرانی نیاما کئیت.


آیان پَسّئو دات: ”ما پئوجی اَپسر کُرنیلیوسئے کاسِد اێن. آ پهرێزکار و هُداتُرسێن مردمے و سجّهێن یَهودی آییئے وشنامی و بۆهێریئے مَنّۆگر اَنت. هُدائے یکّ پاکێن پرێشتگێا گۆن آییا گوَشتگ که په تئیی هبرانی گۆش دارگا ترا وتی لۆگا بلۆٹیت.“


چێا که مئے اُمێت و مئے شادمانی شما اێت. شما مئے هما تاج اێت که ما آییئے سرا پهرَ بندێن، وتی هُداوندێن ایسّائے بارگاها، هما وهدا که هُداوندَ کئیت.


هُداوند شمئے دلا مُهر و مُهکم کنات که وهدے مئے هُداوندێن ایسّا گۆن وتی سجّهێن پَلگارتگێنانَ کئیت، شما مئے هُداێن پتئے بارگاها بےائیب و پاک و پَلگار ببێت.


نون، او منی دُردانگێن چُکّان! آییئے اَرواه و جَبینا بمانێت تانکه آییئے زاهر بئیگئے وهدا، مئے دل ڈَڈّ ببیت و آییئے دێما شرمندگ مبێن.


آ، هُدائے هِژمئے هما پهکێن شرابا وارت که هُدائے گَزبئے پیالها رێچگ بوتگ و گۆن آس و گۆکُرتا پاکێن پرێشتگانی دێما و گوَرانڈئے دێما هم اَزاب دئیگَ بیت.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite