Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




مَرکاس 8:34 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

34 ایسّایا، سجّهێن مهلوک و مرید لۆٹتنت و گوَشتی: ”اگن کَسے لۆٹیت منی رَندگیریا بکنت، باید اِنت وتی دلئے سجّهێن لۆٹ و واهگان یله بدنت و په ساهئے نَدر کنگا، وتی جندئے سَلیبا بَڈّا بکنت و منی راها گام بجنت.

Gade chapit la Kopi




مَرکاس 8:34
43 Referans Kwoze  

کَسے که وتی سَلیبا بَڈّا مکنت و منی همراه مبیت، آ هم منا نکرزیت.


منی پَس منی تئوارا گۆشَ دارنت، من آیان جاهَ کاران و آ منی رَندگیریا کننت.


هما که ایسّا مَسیهئیگ اَنت، آیان وتی گُنهکارێن تب و سَرشت گۆن آییئے هئوَس و سِلّێن واهگان یکجاه سَلیب کَشِّتگ.


من مَسیهئے همراهیا سَلیب کشّگ بوتان. نون اے مردم که زندگ اِنت، اے من نه‌آن، مَسیه اِنت که منی تها زندگ اِنت. اے جسمی زندگی که منا هست‌اِنت، منا هُدائے چُکّئے سرا باور کنگئے سئوَبا هست‌اِنت که هماییا منا دۆست داشتگ و وتی جندی په من نَدر کرتگ.


ما مِهر اے پئیما پَجّاه آورت، چێا که مَسیها وتی جان، په مئیگی نَدر کرت، تانکه ما هم وتی جانا په براتان نَدر بکنێن.


رَندا ایسّایا مرید لۆٹتنت و گوَشتی: ”اگن کَسے لۆٹیت منی رَندگیریا بکنت، باید اِنت وتی دِلئے سجّهێن لۆٹ و واهگان یله بدنت و په ساهئے نَدر کنگا، وتی جندئے سَلیبا بَڈّا بکنت و منی راها گام بجنت.


من مَسیها زانگَ لۆٹان، آییئے جاه جنَگئے زۆر و واکا زانَگَ لۆٹان و آییئے سکّی و سۆریان شریکدار بئیگَ لۆٹان. آییئے مَرکا هماییئے جندئے هَمدروَر بئیگَ لۆٹان


نون اگن ما هُدائے چُکّ اێن، گڑا میراس هم برێن، چه هُدایا میراسَ برێن و گۆن مَسیها هم‌میراس اێن. چێا که اگن ما په راستی آییئے سکّی و سۆریان همراه ببێن، گڑا آییئے شان و شئوکتا هم شریکدارَ بێن.


ایسّایا سجّهێن مردم گوَشتنت: ”اگن کَسے لۆٹیت منی رَندگیریا بکنت، وتی دلئے واهگ و لۆٹان یله بدنت و هر رۆچ وتی جندئے سَلیبا بَڈّا بکنت و منی راها گام بجنت.


بله هر چیزّ که په من کَٹّ و پائدگے اَت، نون په مَسیهئیگی من آ چیزّا تاوانے سرپدَ بان.


نون هما ڈئولا که مَسیها وتی جسم و جانا سکّی سگّت، شما هم په اَنچێن کارێا تئیار ببێت، پرچا که هر وهدا کسێا مان جسما سکّی سگّتگ، چه گناها رَکّتگ.


من هچبر پَهر مبنداتان، اَبێد چه مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے سَلیبئے سرا، که همے سَلیبئے سئوَبا دنیا په من مُرتگ و من په دنیایا.


ما زانێن که مئے کوَهنێن هستی و زِند، گۆن آییا سَلیبئے سرا دْرنجگ بوت تانکه هما جِسم و جان بێران ببیت که گناهئے گُلام اِنت و ما چه اِد و رند گناهئے گُلامیا مکنێن.


همے پئیما، چه شما هرکَسے، تان وهدے که چه وتی سجّهێن مال و هستیا دست مکَشّیت، منی مرید بوتَ نکنت.


چێا که زانان کمّێن وهدێا رند اے تَمبوا رُکستَ کنان. هُداوندێن ایسّا مَسیها منا چه اے هبرا سهیگ کرتگ.


تان اۆدا که گۆن مَسیهئے سکّیانی سگّگا شریکدار اێت گَل و شادان ببێت، تانکه هما ساهتا که آییئے شان و شئوکت پَدّرَ بیت، شما هم وشّ ببێت و بێکِساس شادمانی کرت بکنێت.


اے رهمت مارا تالیمَ دنت که ما وتا چه هُداناپَرمانی و دنیایی هئوا و هئوَسان دور بدارێن و همے وهدا که ما وتی مُبارکێن اُمێتئے اِنتزار و وَدارا اێن، بزان وتی مزنێن هُدا، وتی رَکّێنۆکێن ایسّا مَسیهئے پُرشئوکتێن آیگئے وَدارا اێن، اے دنیایا په جِندئے داشت و پهرێزکاری و هُداتُرسی زند بگوازێنێن.


مریدِش سر و سۆج کرت و دِلبڈّی داتنت که وتی باوَرا مُهر بدارنت. گوَشتِش: ”ما، گۆن بازێن سکّی و سۆریانی سَگّگا هُدائے بادشاهیا شتَ کنێن.“


وهدے ایسّایا آییئے پَسّئو اِشکت، گوَشتی: ”ترا اَنگت یکّ کارے کنگی اِنت، وتی سجّهێن مال و هستیا بها کن و زَرّان گریب و نێزگارێن مردمانی سرا بهر کن، اے پئیما ترا آسمانی گنجے رسیت. گڑا بیا و منی رَندگیریا بکن.“


آییا پَسّئو دات: ”جُهد کنێت چه تنکێن دروازگا بگوَزێت، چێا که من شمارا گوَشان، بازێنے چه همے دروازگا گوَزگئے جُهدا کنت، بله گوَست نکنت.


وهدے رئوگا لگّتنت، شَمون نامێن مردے دیستِش که کِرینیئے شهرئے مردمے اَت. سپاهیگان آ په بیگار گپت که ایسّائے سَلیبا بَڈّا بکنت.


چه آیۆکێن آزاران متُرس. بچار، شئیتان چه شما لهتێنا په شمئے چکّاسگا زندانا کنت و تئو تان ده رۆچا آزار دئیگَ بئے. تان مرکئے ساهتا وپادار بئے و من ترا زِندئے تاجا دئیان.


نون ما اِشکُتگ که شمئے نیاما لهتێن هست که تَمبَل و جاندُزّێن زندے گوازێنگا اَنت. وت هچّ کارا نه‌اَنت، بله هرکَسئے کارا کار اِنتِش.


ایسّایا سَلیبِش بَڈّا دات و ”کامپۆل“ نامێن جاگهێا بُرتِش. اے جاگه اَرَمایی زبانا ”جُلْجُتا“ گوَشگَ بیت.


همے وهدا که سجّهێن مردم گۆش دارگا اَتنت، ایسّایا گۆن مریدان گوَشت:


گڑا، ایسّایا په مِهرے آییئے نێمگا چارت و گوَشتی: ”ترا اَنگت یکّ کارے کنگی اِنت، برئو وتی سجّهێن مال و هستیا بَها کن و زَرّان گریب و نێزگارێن مردمانی سرا بهر کن، اے پئیما ترا آسمانی گنجے رسیت. گڑا بیا و منی رَندگیریا بکن.“


پدا آییا رُمبے مردم وتی کِرّا لۆٹت و گوَشتی: ”شما منی هبران گۆش بدارێت و سرپد ببێت.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite