18 ایسّایا گوَشت: ”شما همینکدر ناسرپد اێت؟ هچّ وراکئے ورگ مردما سِلّ و ناپاکَ نکنت،
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”او ناسرپدان! په نبیانی سجّهێن هبرانی باور کنگا شمئے دل کۆر اِنت.
گڑا چۆن سَرکِچَ نئوَرێت که من گۆن شما نانانی بارئوا هبر نکرتگ؟ چه پَریسی و سَدوکیانی هُمیرا پهرێز کنێت.“
ایسّایا گوَشت: ”تئو وت اِسراییلیانی استادے ائے، اے چیزّا نزانئے؟
پدا گوَشتی: ”اگن شما اے مِسالا سَرکِچَ نئوَرێت، گڑا آ دگه مِسالان چۆن زانتَ کنێت؟
آ چیزّے که دپا رئوت مردما ناپاکَ نکنت، بله هما چیزّ که چه دپا درَ کئیت مردما ناپاکَ کنت.“
وهدے مردمی یله داتنت و لۆگا آتک، مریدان گوَشت: ”مارا اے مِسالئے مکسَدا سرپد کن.“
چێا که دلا نرئوت، لاپا رئوت و چه رۆتان درَ کئیت.“ گۆن اے مِسالا، آییا گیشّێنت که سجّهێن ورگی چیزّ، هِلار و پاک اَنت.