69 آ مۆلدا یکّ برے پدا پِتْرُس دیست و گۆن آیان که اۆدا اۆشتاتگاَتنت، گوَشتی: ”اے مرد هم چه همایان اِنت!“
براتان! اگن شما سهیگ بوتێت که کَسے گناهئے تها کپتگ، شما که پاکێن روهئے هسابا زندَ گوازێنێت، آییا په نَرمی پدا راستێن راها بیارێت. بله وتی دلگۆشا بدار ێت که وت چَکّاسێا مکپێت.
شَمونپِتْرُس همۆدا اۆشتاتگاَت و وتا تاپگا اَت. جُستِش کرت: ”زانا، تئو چه آییئے مُریدان یکّے نهائے؟“ آییا نمَنّت و گوَشتی: ”نه، نهآن.“
دَروازگپانێن مۆلدا گۆن پِتْرُسا گوَشت: ”زانا، تئو چه اے مردئے مُریدان نهائے؟“ آییا گوَشت: ”نه، نهآن!“
کمّے وهدا رَند، دگرێا پِتْرُس دیست و گوَشتی: ”تئو هم چه همایان ائے.“ پِتْرُسا پَسّئو دات: ”او مرد! من چه آیان نهآن.“
هُژّار بێت و دْوا کنێت تانکه آزمائِش و چَکّاسا مکپێت. روه، تئیار و مُرادیگ اِنت، بله جسم نِزۆر و ناتوان.“
بله آییا نمَنِّت و گوَشتی: ”نه، منَ نزانان و سرپدَ نبان که تئو چے گوَشگا ائے.“ گۆن اے هبرا، دێم په دروازگا رهادگ بوت. همے دمانا کرۆسا بانگ دات.
بله پِتْرُسا پدا نمَنِّت. کمّے رَندترا، آ که اۆدا اۆشتاتگاَتنت، پدا گۆن پِتْرُسا گوَشتِش: ”اَلّما تئو چه همایان ائے، چێا که تئو هم جَلیلیے ائے.“