55 مزنێن دینی پێشوا و سرۆکانی دیوانئے سجّهێن باسک، په ایسّائے مَرکئے سِزا دئیگا شاهدیئے شۆهازا اَتنت، بله شاهد نێستاَت.
بله من شمارا گوَشان، هرکَس وتی براتئے سرا زَهرَ گیپت، آ هم هَکدیوانئے دێما مئیاریگ کنگَ بیت. کَسے که وتی براتا زاه و زَکَت بکنت، هَکدیوانا مئیاریگ کنگَ بیت، کَسے که وتی براتا ’هۆڑ‘ و ’اَهمکَ‘ گوَشیت، دۆزهئے آسئے سِزاوارَ بیت.
گڑا اے دگه سروزیر و والی دانیالئے هکومتی کارانی تها رَدی شۆهاز کنگا لگّتنت، بله آیان په دانیالئے اێر جنگ و مئیاریگ کنگا هچّ نیمّونے دست نکپت. آ، وپادارے اَت، چه وتی کاران نادلگۆش نهاَت و نه که سِلکاریے کرتی.
بدواه و بێرهمێن شاهد جاهَ جننت و هما مئیاران منا لَڈّنت که چه آیان سهیگ نهآن.
په دژمنانی واهگا منا یله مکن، چیا که درۆگێن شاهد منی هلاپا پاد آتکگاَنت که جنگ و چۆپئے آسا دمنت.
بازێنێا، درۆگێن شاهدی دات، بله آیانی هبر گۆن یکدومیا یکّ و همدَپ نهاتنت.
همے درگتا مسترێن دینی پێشوایا چه ایسّایا، آییئے مُریدانی بارئوا و تالیمئے بارئوا جُست و پُرس کرت.
گڑا چێا چه من جُستَ گرئے؟ چه همایان جُست بگر که منی هبرِش اِشکتگاَنت. آ زاننت که من چے گوَشتگ.“