2 اَنچُش که اِشئیا نبیئے کتابا نبشته اِنت: بچار، من وتی کاسِدا چه تئو پێسر راهَ دئیان که آ، تئیی راها تچک و تئیارَ کنت.
تئو، او منی چُکّ! بُرزێن اَرشئے هُدائے نبی زانگَ بئے، چێا که تئو چه هُداوندئے آیگا پێسر، آییئے راه و کِشکا تچک و تئیارَ کنئے.
آ هما اِنت که آییئے بارئوا نبیسگ بوتگ: بچار، من وتی کاسِدا چه تئو پێسر راهَ دئیان که آ، تئیی راها تچک و تئیارَ کنت.
اَنچُش که آییا بازێن وهدێا پێسر، چه وتی پاکێن نبیانی زبانا کئول داتگ.
گڑا ایسّایا گۆن مریدان گوَشت: ”شما سجّهێن، همے انشپی ٹَگلَ ورێت و منا یلهَ کنێت، چێا که نبیسگ بوتگ: من شپانکا جنان و رمگئے پس شِنگ و شانگَ بنت.
گڑا گوَشتُن: ”من آتکگ و تئیار آن، منی بارئوا کتابئے تومارا نبیسگ بوتگ.
پدا ایسّایا وتی دوازدهێن کاسِد یکّ کِرّے برتنت و گوَشتی: ”نون ما اورشَلیما رئوگا اێن، هر چیزّے که نبیان انسانئے چُکّئے بارئوا نبشتگ، آ سجّهێن اۆدا سَرجمَ بنت.
هما ڈئولا که نبیسگ بوتگ، انسانئے چُکّ چه اے دنیایا رئوگی اِنت، بله بژن و اپسۆز په هماییا که انسانئے چُکّا دْرۆهیت. په آییا شرتر اَت که هچبر چه ماتا پێدا مبوتێن.
آیان پَسّئو دات: ”یَهودیَهئے شهر بئیتلَهِما پێدا بیت، چێا که نبیئے کتابا نبشته اِنت: