37 گۆن وتی مریدان گوَشتی: ”کِشار باز اِنت بله رُنۆک کمّ.
گۆن آیان گوَشتی: ”کِشار باز اِنت، بله رُنۆک کمّ. پمێشکا گۆن کِشارئے واهندا دَزبندی بکنێت و بلۆٹێت که په وتی کِشاران رُنۆک دێم بدنت.
گۆن آیان گوَشتی: ”شما دنیائے سجّهێن کئومانی کِرّا برئوێت و وشّێن مِستاگا سر کنێت.
پمێشکا، برئوێت سجّهێن کئومان منی مرید بکنێت، پت و چُکّ و پاکێن روهئے ناما پاکشۆدی بدئیێت و
همۆدا شپا پولُسا یکّ مَکْدونی مردے په شُبێن دیست که اۆشتاتگاَت و مِنَّت کنان اَت که ”دریایا بگوازێن، مَکْدونیَها بیا و مارا کُمکّ کن.“
آییئے نامئے سرا، تئوبه و گناهانی پهِلّی باید په سجّهێن کئومان جار جنَگ ببیت. اے کارئے بُنگێج چه اورشَلیما بیت.
هُداوند وتی هبرا جارَ جنت، بشارت آرۆکێن جنێن، مزنێن لشکرے اَنت.
هما کماش که شرّیا کِلیسائے رهشۆنیا کننت، آ دو سری اِزّت و هئیالداریَ کرزنت، هاس هما که واز کنگ و تالیم دئیگئے کارا سَکّ جُهدَ کننت.
هچکَس ترا دستَ نجنت و تاوان داتَ نکنت چێا که من تئیی پُشت و پناه آن. اے شهرا منی باوَرمند باز اَنت.“
پمێشکا گۆن کِشارئے واهندا دَزبندی بکنێت و بلۆٹێت که په وتی کِشاران رُنۆک دێم بدنت.“
آسمانی بادشاهی، باگێئے هما هُدابندئے پئیما اِنت که په وتی انگوری باگا، کارِندهئے شۆهازا ماهلّه در کپت.
بچارێت، انّون هما کارنده و دِهکانانی مُزّ شمئے هلاپا کوکّارَ کنت، که آیان شمئے ڈگارانی کِشار رۆن و مۆش کرتگاَنت و شما گۆن مَندر و رپک آیانی مُزّ نداتگ. آ رُنۆکانی اے پریات، زۆرمندێن هُداوندئے گۆشا رَستگ.