پَسّئوی دات: ”هئو، دنت.“ وهدے پِتْرُس لۆگا آتک، ایسّایا چه آییا پێسر همے جُست کرت که ”او شَمون! دنیائے بادشاه چه کئیا سُنگ و مالیاتَ گرنت؟ چه وتی چُکّان یا چه دگران؟“
اے درۆگبند، مردمان چه سور و آرۆسا منَه و مکنَ کننت و لهتێن وراکئے نئوَرگئے هُکما دئینت، هما وراک که هُدایا جۆڑ کُرتگاَنت که باوَرمند، بزان راستیئے زانۆکِش په شُگرگُزاری بوَرنت.
باید اِنت کلیسائے کماش انچێنے ببیت که آییا مردمانی مَلامت پِر مبیت، گۆن وتی جَنا وپادار ببیت، گْران و سنگینێن مردمے ببیت و وتا داشت بکنت، مَڑاهدار و مِهماننئواز ببیت و شَرّیا تالیم دات بکنت،