1 وهدے ایسّا چه کۆها اێر کپت، مردمانی مزنێن مُچّیے آییئے رندا گۆن کپت.
وهدے ایسّایا وتی چپّ و چاگردا مردمانی مُچّی دیست، پرمان دات و گوَشتی: ”بیاێت، گوَرمئے دومی نێمگا رئوێن.“
جَلیل، دِکاپولیس، اورشَلیم، یَهودیَه و اُردُنئے کئورئے آ دستئے هَند و دَمگانی بازێن مردمے آتک و ایسّائے همراه بوت.
بله ایسّائے نام و تئوار اَنگت هم هر جاه شِنگ و تالانَ بوت و بازێن مردم په آییئے هبرانی گۆش دارگ و وتی ناجۆڑیانی دْراه کناێنگا آتک و آییئے کِرّا مُچَّ بوتنت.
ایسّا چه مردمان دور، گۆن وتی مریدان گوَرمئے لَمبا شت. بازێن جَلیلی مردمے آییئے پدا رئوان بوت.
وهدے چه اَریهائے شهرا در آیگا اَتنت، بازێن مردمے ایسّائے رَندا گۆن اَت.
مردمانی مزنێن رُمبے آییئے رَندا گۆن اَت و ایسّایا اۆدا آیانی نادْراهێن مردم دْراه کرتنت.
بازێن مردمے آییئے کِرّا آتک، لَنگ، کۆر، مُنڈ، لِلّ و دگه هر پئیمێن نادْراهِش، ایسّائے دێما آورتنت و ایسّایا دْراه کرتنت.
وهدے ایسّایا آیانی دِلئے اے هبر زانت، چه اۆدا در کپت. بازێنے آییئے پدا رئوان بوت و آیانی نیاما هرکَس که نادْراه اَت، سجّهێنی دْراه کرتنت.
چێا که آییا شَریَتئے زانۆگرانی پئیما درسَ ندات، گۆن واک و اِهتیارے تالیمیَ دات.
یکّ مردے که آییا سْیَهگَرّئے نادْراهیا گپتگاَت ایسّائے کِرّا آتک، آییئے پادان کپت و گوَشتی: ”او واجه! اگن تئو بلۆٹئے، منا وشّ و پَلگار کرتَ کنئے.“