2 گڑا اے ڈئولا آیانی تالیم دئیگا لگّت:
گڑا پیلیپُسا چه هُدائے پاکێن کتابئے همے هبران وتی گپّ و تْران بُنگێج کرت و ایسّا مَسیهئے وشّێن مِستاگی په آییا رسێنت.
پِتْرُسا تْران کرت و گوَشت: ”من نون په دلجمی سرپد بوتگان که هُدا په کَسّێا رو و ریا نکنت.
تان پئیگمبرئے اے هبر سَرجم ببیت که گوَشیت: ”من گۆن مِسال و دَروَران وتی زبانا پَچَ کنان و گۆن آیان اَنچێن هبرَ کنان که چه دنیائے پێدائِشا بگر تان اَنگت، چێر و اَندێم بوتگ‌اَنت.“
وهدے پولُسا هبر کنگی اَت، گَلّیوا دێم گۆن یَهودیان کرت و گوَشتی: ”او یَهودیان! اگن اے مردا مئیارے یا مزنێن رَدێن کارے بکرتێن، من شمئے هبر گۆش داشتگ‌اَت.
مردمانی مزنێن مُچّیئے گِندگا رند، ایسّا کۆهێئے سرا سر کپت. وهدے بُرزگا نِشت، مرید هم آییئے کِرّا آتکنت.
