12 وهدے ایسّا سَهیگ بوت که یَهیا دَزگیر کنگ بوتگ، گڑا جَلیلا شت.
چه یَهیائے دَزگیر بئیگا رَند، ایسّا جَلیلا شت و هُدائے بادشاهیئے وشّێن مِستاگئے جاری جت و
هیرودیسا وتی گَندگێن کار گێش کرت و یَهیایی گپت و بندیگ کناێنت.
چُش اَت که هیرودیسا هیرودیائے سئوَبا که پێسرا آییئے برات پیلیپُسئے جَن اَت، یَهیا گراێنتگ و بَندیجاها بند کرتگاَت.
اے وهدان یَهیا اَنگت زندانا بندیگ کنگ نبوتگاَت.
گڑا ایسّا گۆن پاکێن روهئے زۆر و واکا جَلیلا پِر ترّت و آییئے نام و تئوار آ سجّهێن دَمگا سر بوت.
یَهیائے کُشگئے کِسّه چُش اَت که هیرودیسا، یَهیائے گِرگ و بَندی کنگئے هُکم وت داتگاَت، چێا که هیرودیسا گۆن وتی برات، پیلیپُسئے جَنا، که نامی هیرودیا اَت، سور کرتگاَت.
اے ایسّائے دومی اَجَبَّتێن نشانی اَت و هما وهدا کرتی که چه یَهودیَها جَلیلا آتکگاَت.
دو رۆچا رَند، ایسّا چه اۆدا در کپت و جَلیلا شت.
رَندا، ایسّا کَپَرناهوما شت، که جَلیلئے دَمگئے شهرے. شَبَّتئے رۆچا، پرستشگاهئے تها مردمی تالیم داتنت.
وهدے پاکشۆدۆکێن یَهیا، بَندیجاها چه ایسّا مَسیهئے کاران سهیگ بوت، وتی مریدی راه داتنت
بله مردم وتی هبرئے سرا اۆشتاتنت و گوَشتِش: ”اے مرد، گۆن وتی تالیمان، یَهودیَهئے سجّهێن دَمگئے مردمانَ شۆرێنیت. چه جَلیلا بُنگێجی کرتگ و انّون اِدا رَستگ.“
اے دگه رۆچا، وهدے ایسّایا اراده کرت که جَلیلئے دَمگا رئوان، پیلیپُسی در گێتک و گوَشتی: ”بیا، منی رَندگیریا بکن.“
اے مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی که ایسّایا جَلیلئے مێتگ کانایا پێش داشت، آییئے ائولی مۆجزه اَت. آییا گۆن همے مۆجزها وتی شان و شئوکت زاهر کرت و مُریدان آییئے سرا ایمان آورت.