66 گڑا شتنت و کبرئے دَپئے مزنێن ڈۆک مُهر و مۆمبند کرت و سپاهیگِش پانگ کرتنت.
پدا سِنگے آرگ و گارئے دپا اێر کنگ بوت. بادشاها گۆن وتی جندئے و وتی میر و مهتِرانی مُندریکّان گارئے دپ مُهر جت تانکه دانیالئے جاوَر بدل بوت مکنت.
بله پدا هم هُدائے سرا باورمند مُهرَ اۆشتنت، لۆگێئے مُهکمێن بنیادئے پئیما. هُدایا وتی باورمندانی سرا اے هبر نَکش کرتگ و مُهر جتگاَنت: ”هُداوند وتی مردمان پجّاهَ کاریت“ و ”هرکَس که هُداوندئے ناما گیپت، باید اِنت وتا چه بدکاریا دور بداریت.“
یکّ اَناگت مزنێن زمینچَنڈے بوت، چێا که هُداوندئے پرێشتگے چه آسمانا اێر آتک، ڈۆکی لێٹێنت و آییئے سرا نِشت.
هما نۆکێن کبرئے تها اێر دات که په وت چه تَلارا تراشتگاَتی. مزنێن ڈۆکے لێٹ دئیانا کَبرئے دپا اێری کرت و شت.
هما وهدا که جنێن پِر ترّگ و رئوگا اَتنت، لهتێن نِگهپانێن سپاهیگ، دێم په شهرا شت تان دینی پێشوایان چه اے سرگوَستان سهیگ بکننت.
پیلاتوسا دَرّاێنت: ”نِگهپان وَه اِش اَنت، وتی همراهیا ببرێت و همینچُک که گۆن شما بوتَ کنت، کبرئے نِگهپانیا بکنێت.“
بله وهدے نزّیکّ رَستنت دیستِش ڈۆک، که سکّ مزن اَت، لێٹێنگ بوتگ.
هپتگئے ائولی رۆچا، بزان یکشَمبِهئے سَباها ماهَلّه که اَنگت تهار اَت، مَریَم مَگدَلینی کَبرئے سرا شت و دیستی که هما ڈۆک که کَبرئے دپا اَت، چه کَبرا دور کنگ بوتگ.
جُهلێن تَهتَرونئے تها دئوری دات و تَهتَرونئے دپی کُبل کرت و مُهر جت که تان اے هزارێن سال پوره مبنت، آ دگه برے کئومان رَد دات مکنت. چه هزارێن سالان و رند، اَلّما شئیتان په کَمُّکێن وهدێا آزات کنگَ بیت.