45 نێمرۆچا بگر تان بێگاهئے سئیا، سجّهێن مُلک اَناگت تهار بوت.
اِستارا جُهلێن تَهتَرونئے چاتئے دپ پَچ کرت. نون چه چاتا دوتّ چست بوت، گوَشئیگا چه مزنێن کورَهێا دوتّ در آیگا اَت. چه چاتا در آیۆکێن دوتّان رۆچ و آسمانئے دێم تهار کرتنت.
سُهبئے وهد اَت که ایسّااِش سَلیب کَشّت.
چارمی پرێشتگا وتی کَرنا جت. رۆچئے سئےیکّ، ماهئے سئےیکّ و اِستارانی سئےیکّ اَنچُش جنَگ بوت که سئےیکِّش تهار بوت. رۆچا هم وتی رُژناییئے سئےیکّ گار دات و شپا هم وتی رُژناییئے سئےیکّ گار دات.
سَرگوَزئے ائییدئے تئیاریئے رۆچا، نێمرۆچئے وهدا، پیلاتوسا گۆن یَهودیان گوَشت: ”بچارێت، اِش اِنت شمئے بادشاه!“
یکّ رۆچے، نُهمی ساهتئے زِگر و دْوائے وهدا، پِتْرُس و یوهَنّا مزنێن پرستشگاها رئوگا اَتنت.