31 وهدے کَلاگ و مَلنڈِش هلّێنت، گوَرئے کباهِش کَشّت و آییئے جِندئے گُدِش پدا گوَرا داتنت. رندا دێم په سَلیب کَشّگا برتِش.
کَشّان کنان، چه شهرا ڈنّ، در کرت و سِنگسار کنگِش بِندات کرت. هما مردمان که آییئے سرا درۆگێن شاهدی داتگاَت، وتی شال و کباه چه گوَرا در کرت و شاوول نامێن مردێئے کِرّا اێر کرتنت.
گڑا گپت و چه باگا ڈنّ برت و کُشتش.
رَندا گۆن وتی مُریدا گوَشتی: ”اے تئیی مات اِنت.“ آ مُریدا چه هما وهدا مَریَم برت و وتی لۆگا داشت.
آهِرا، پیلاتوسا ایسّا پئوجیانی دستا دات که سَلیب کشّگ ببیت. گڑا آیان ایسّا برت.
درکئومێن مردمانی دستا دئینتی. درکئومێن مردم آییئے سرا ریشکند و مَسکرا کننت، گۆن هئیزران مانَ بندنت و سَلیبئے سرا دْرنجنتی. بله سئیمی رۆچا، آ پدا زندگَ بیت و جاهَ جنت.“
”شما وشَّ زانێت که دو رۆچا رَند سَرگوَزئے ائییدَ بیت و انسانئے چُکّ په سَلیب کَشّگا گِراێنگَ بیت.“
وهدے کَلاگ و مَلنڈِش هلّێنت، گوَرئے جَمورنگێن کَباهِش کَشّت و آییئے جندئے گُدِش پدا گوَرا داتنت. رندا، دێم په سَلیب کَشّگا برتِش.