65 گڑا مسترێن دینی پێشوایا وتی گوَرئے جامگ دِرت و گوَشتی: ”اِشیا کُپر کرت، اَنگت هم مارا شاهد پکار اِنت؟ شما اِشیئے کُپر وت اِشکت.
گڑا شما هما مردمئے سرا چۆن کُپرئے بُهتاما جنێت که پتا آ گچێن کرتگ و اے جهانا رئوان داتگ؟ آ هم تهنا په اے هبرا که من گوَشتگ: ’هُدائے چُکّ آن.‘
یَهودیان درّاێنت: ”په نێکێن کارێا ترا سِنگسارَ نکنێن، په تئیی کُپران اے کارا کنێن. تئو بنیآدمے ائے، بله گوَشئے که من هُدا آن.“
بله شَریَتئے لهتێن زانۆگرا وتی دلا گوَشت: ”اے مرد کُپر کنگا اِنت.“
وهدے کاسِد، بزان پولُس و بارنابا چه آیانی اے واهگا سهیگ بوتنت، وتی پُچّ و پۆشاکان دِرّان و چاک دئیانا، گۆن کوکّارے مردمانی مُچّیئے نیاما آتکنت.
چه ایسّائے اے هبرا، پَریسی و شَریَتئے اے دگه زانۆگر، که اۆدا نِشتگاَتنت، پِگر کنگا اَتنت: ”اے کئے اِنت که کُپرَ کنت؟! اَبێد چه هُدائے جندا، دگه کَسّ گناهان پهِلّ کرت و بَکشتَ نکنت.“