30 هُدائے سِپَت و سَنایا رَند، دێم په زئیتونئے کۆها راه گپتنت.
رَندا، ایسّا در آتک و اَنچُش که آییئے هێل و آدت اَت، دێم په زئیتونئے کۆها شت. مرید هم آییئے رَندا شتنت.
وهدے اورشَلیمئے نزّیکّا آتکنت و زئیتونئے کۆهئے دامُنا بئیتپاجیئے مێتگا رَستنت، ایسّایا دو مرید رئوان دات و
من بَسّ هما کارانَ کنان که پتا منا پرماتگاَنت، تانکه جهان بزانت که من پتا دۆستَ داران. پاد آێت، چه اِدا رئوێن.
ایسّایا هر رۆچ، مزنێن پرستشگاها سَبکّ و تالیمَ دات. هر شپ چه شهرا ڈنّ، زئیتون نامکپتێن کۆهئے سرا شت و وتی شپی سباهَ کرت.
من شمارا گوَشان، نون دگه برے انگورئے دَهل و سَمَرا ننۆشان، هما رۆچا پدا نۆشانی که وتی پتئے بادشاهیا، گۆن شما هۆرَ بان.“
شَمون، او شَمون! شئیتانا مۆکل و اِجازت لۆٹت که شمارا گندمئے ڈئولا کَمَک بکنت و بگێچیت.