2 چه آیان پنچ نادان اَتنت و پنچ دانا.
شما اے سجّهێن چیزّان سرپد بوتگێت و زانێت، بله لۆٹان شمارا تَهتال پرّێنان که هُداوندا یکّ برے وتی کئوم چه مِسرا رَکّێنت، بله آ که بێباور اَتنت رندترا گار و بێگواهی کرتنت.
آ چه ما در آتکنت، بله چۆناها چه ما نه‌اتنت، اگن چه ما بوتێننت، گۆن ما منتنت. بله آیانی رئوگا شَرّ پێش داشت چه آیان یکّے هم چه ما نه‌اَت.
کئے اِنت هما وپادار و شیوّارێن هِزمتکار که هُدابُند آییا وتی اے دگه سجّهێن هِزمتکارانی مستر بکنت تان آیان په وهد وَرد و وراک بدنت.
گۆش دارێت! من شمارا رئوانَ کنان، بله شما اَنچُشَ بێت که گُرکانی نیاما پَس. پمێشکا مارانی ڈئولا هُژّار و کپۆدرانی ڈئولا ساده ببێت.
نادانێن جنکّان وتی چِراگ زرتنت بله گۆن وت ٹێلِش نبرت گۆن.
داناێن جنکّان چِراگان و اَبێد، ٹێلدانانی تها هم گۆن وت ٹێل برت گۆن.
داناێن جنکّان پَسّئو دات: ’نه، بلکێن په ماشما سجّهێنان بَسّ مبنت، شما برئوێت چه دُکّانان ٹێل بزورێت.‘
