26 او کۆرێن پَریسی! پێسرا وتی پیالهئے تۆکا سپا کن، ڈنّی نێمگا آ وت پاک و سَلّهَ بیت.
گۆن هُدایا نزّیکّ ببێت، هُدا هم گۆن شما نزّیکَّ بیت. او گُنهکاران! وتی دستان پاک کنێت. او دودلان! وتی دلا ساپ کنێت،
اگن شَرّێن بَر و نیبگَ لۆٹێت، باید اِنت درچک شَرّێنے ببیت، بدێن درچک بدێن بَر و نیبگَ دنت، هر درچک چه آییئے بَرا زانگَ بیت.
شَرّێن مردم، وتی دلئے هزانگئے اێر کرتگێن نێکیان، چه وتی دپ و زبانا درَ کنت و سِلّێن مردم، وتی دلئے اَمبارئے اێر کرتگێن گَندگیان، چه وتی دپ و زبانا رێچیت. چێا که هرچے مردمئے دلا ببیت، هما چه آییئے دپا درَ کئیت.
جنکّا وتی ماتئے شئور و سَلاهئے سرا گوَشت: ”پاکشۆدۆکێن یَهیائے سرا همِدا تَبَکێئے تها بکن و منا بدئے.“
وهدے چه بازارا کاینت، تان شُشت و شۆد مکننت هچَّ نئورنت و دگه بازێن همے ڈئولێن دۆد و داب هستاَنت چُش که، تان وراکی دَرپ و هیرانان پێسرا مشۆدنت کارمرزَ نکننت.
گڑا هُداوندێن ایسّایا دێم گۆن آییا کرت و گوَشتی: ”شما پَریسی، پیاله و دَرپانی ڈنّی نێمگا ساپ و سَلّهَ کنێت، بله شمئے درون چه لالچ و تَماه و رَدێن کاران پُرّ اِنت.