44 هُداوندا گۆن منی هُداوندا گوَشت: ’منی راستێن نێمگا بنند تان هما وهدا که تئیی دژمنان تئیی پادانی چێرا دئور بدئیان.‘
اے هُداوندئے پئیگام اِنت په منی هُداوندا: ”منی راستێن نێمگا بنند تان هما وهدا که تئیی دژمنان تئیی پادانی چێرئے پَدَگ و چارچۆبهے بکنان.“
من تئییگ و جنێنئے نیاما، تئیی نَسل و جنێنئے نَسلئے نیاما دُژمنی پێدا کنان. اِشیئے نَسل تئیی سرَگا جنت و تئو آییئے پادئے پونزا جَنئے.“
نون من رستر دیست و زمینئے بادشاه و آیانی پئوج هم دیستنت که گۆن اسپسوار و آییئے پئوجا په جنْگا مُچّ بوتگاَتنت.
تهنا اے چیزّ نه، وتی هُداوندێن ایسّا مَسیهئے پَجّاه آرگئے گَنجئے دێما، من هر چیزّا تاوانے سرپدَ بان، چێا که من په هماییئیگی اے سجّهێن یله داتنت. من اِشان بَسّ گَند و گَسَڑ سرپدَ بان که منی کَٹّ تهنا مَسیه ببیت و
تومایا گوَشت: ”او منی هُداوند، او منی هُدا!“
بله هما که منی دژمن اَنت و منی بادشاهیا نلۆٹنت، آیان منی کِرّا بیارێت و منی دێما بکُشێت.‘“
آ وهدی که زاهرَ بئے آیان پُراچشێن تَرونێئے پئیما کنئے. هُداوند وتی هِژمئے تها آیان اێرَ بارت و آییئے آچِش آیانَ وارت.
نون اگن داوود، مَسیها وتی هُداوندَ گوَشیت، گڑا مَسیه چۆن آییئے چُکّ بوتَ کنت؟“
ایسّایا دَرّاێنت: ”تئو وت گوَشت. بله شما سجّهێنان هالَ دئیان، دێمترا گندێت که انسانئے چُکّ زۆراورێن هُدائے راستێن نێمگا نِشتگ. چه آسمانئے جمبرانی سرا هم کئیت.“
اَنچُش که هُداوندێن ایسّایا گۆن آیان وتی هبر هلاس کرتنت، آسمانا برگ بوت و هُدائے راستێن نێمگا نِشت.