Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




مَتّا 22:16 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

16 نون لهتێن شاگردِش گۆن هیرودیانی همراهیا آییئے کِرّا رئوان دات تان بگوَشنت: ”او استاد! ما زانێن که تئو تچک و راستێن مردمے ائے و هُدائے راها په راستیا سۆجَ دئیئے و هچکَسێئے نێمگا نگرئے، چێا که سجّهێنان په یکّ چمّێا چارئے.

Gade chapit la Kopi




مَتّا 22:16
36 Referans Kwoze  

گڑا پَریسی ڈنّا شتنت و په ایسّائے کۆشارێنگا گۆن هیرودیان شئور و سَلاهِش بُنگێج کرت.


آیان جُست کرت: ”او استاد! ما زانێن تئو هرچے که گوَشئے، هر تالیمے که دئیئے، آ سجّهێن راست اَنت و هچکَسێئے نێمگا نگرئے و په راستی هُدائے راها سۆجَ دئیئے.


نون آتک و جُستِش کرت: او استاد! ما زانێن که تئو تچک و راستێن مردمے ائے و هرچے گوَشئے په راستیا گوَشئے و هچکَسێئے نێمگا نگرئے، چێا که سجّهێنان په یکّ چمّێا چارئے و گۆن راستی و دلستکی هُدائے راها سۆجَ دئیئے. بارێن، رومئے بادشاه کئیسَرا، سُنگ و مالیات دئیگ رئوا اِنت یا نه؟ ما آییا مالیات بدئیێن یا مدئیێن؟


ایسّایا هُکم کرت و گوَشتنت: ”هُژّار بێت! چه پَریسی و هیرودیس بادشاهئے هُمیرا پهرێز کنێت.“


اے چیزّا هم زانێن که هُدائے چُکّ آتکگ و مارا اے پۆه و زانتی داتگ که آ ”راستێنا“ بزانێن. ما هما ”راستێنئے“ اَرواه و جَبینا اێن، آییئے چُکّ ایسّا مَسیهئے اَرواه و جَبینا. راستێن هُدا و نمیرانێن زِند، هما اِنت.


پیلاتوسا گوَشت: ”اَچه، تئو بادشاهے ائے؟“ ایسّایا گوَشت: ”تئو وت منا بادشاهے گوَشگا ائے. من پێدا بوتگ و دنیایا آتکگان که په راستیا گواهی بدئیان. هرکَسا که راستی دۆستَ بیت، منی هبران گۆشَ داریت.“


ایسّایا گوَشت: ”راه من آن، راستی من آن و زند بَکشۆک هم من آن. کَسّ پتئے کِرّا سر بوتَ نکنت، اگن منی راها مرئوت.


هرکَس که چه وت هبرَ کنت، په وتی مزنیئے پێش دارگا هبرَ کنت. بله آ کَس که وتی دێم دئیۆکئے شان و شئوکتئے لۆٹۆکَ بیت، تچکێن مردمے و آییئے هچّ چیزّ ناراست نه‌اِنت.


بله آ هِکمت که چه بُرزا کئیت، ائولا که پاک و پَلگار اِنت، رندا سُهل آرۆک و نرم، مَنّۆک و چه نێکی و رهمتئے بَر و سَمرا پُرّ اِنت، چه پرک و پێر و دورویی و دوپۆستیا هم دور اِنت.


وشّێن مِستاگئے جارا پمێشکا جنَگا اێن که هُدایا مارا چَکّاستگ و دیستگی که ما اے کارئے لاهک اێن. ما مردمانی وشّ کنگئے جُهدا نه‌اێن، هُدائے وشّ کنگئے جُهدا اێن، هما هُدا که مئے دلانَ چکّاسیت.


آ که کلیسائے تها سرۆک زانَگَ بوتنت، آیان منی تالیمانی تها هچّ چیزّ گێش نکرت. چۆناها هم منی کرّا اے گپّا هچّ اَرزش نێست‌اَت که آ چینچُک نامدار اَنت، چێا که هُدا رو و ریا نکنت.


انّون من مردمانی وشنۆدیا لۆٹگا آن یا هُدائے؟ من مردمانی وشّ کنگئے جُهدا نه‌آن. اگن من اَنگت مردمانی وشّ کنگئے جُهدا بوتێنان، مَسیهئے هِزمتکارے نه‌اَتان.


ایسّایا گوَشت: ”او شَمون! منا گۆن تئو یکّ هبرے گوَشگی اِنت.“ آییا گوَشت: ”جی استاد، بگوَش!“


وهدے ایسّایا وتی راه گپت و شت، یکّ مردے تچانا آتک، کۆنڈان کپت و جُستی کرت: ”او نێکێن استاد! من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“


گڑا یَهودا تچکاتچک ایسّائے کِرّا آتک و گوَشتی: ”او استاد! سلام و دْرۆت!“ رندا ایسّایی چُکِّت.


آییا پَسّئو دات: ”شهرا برئوێت و پِلان مردما بگوَشێت که ’استاد گوَشیت، منی وهد نزّیکّ اِنت، منی دلَ لۆٹیت گۆن وتی مریدان سَرگوَزئے شاما تئیی لۆگا بوَران.‘“


پدا گۆن دومی و سئیمی تان هپتمیا اَنچُش بوت.


”او استاد! موسّایا گوَشتگ: ’اگن کَسے بے پُشپَدا بمریت، باید اِنت آییئے برات گۆن آییئے جنۆزاما سور بکنت، تان په وتی براتا رَند و راهے بِلّیت.‘


زبانی چۆ ٹێلا چرپ اَت بله دلی جنگیگ، دپئے هبری چه رۆگنا نرمتر، بله کَشّتگێن زَهم اتنت.


هرکَس گۆن همساهگا درۆگَ بندیت، چاپلوسێن دپِش په پرێب هبرَ کننت.


چیا که راستی آیانی زبانا نێست و دل و دَرونِش تباهی اِنت و بسّ. گُٹّ و گلواِش پْراهێن کَبرے و وتی زبانا په چاپلوسی کارَ بندنت.


رَندا، آیان لهتێن پَریسی و هیرودی ایسّائے کِرّا رئوان دات تان آییا چه آییئے جندئے هبران مان بگیشّێننت.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite