34 وهدے انگورئے مۆسم بوت، په وتی بهرئے گرَگا، هِزمتکاری زمانزورێن باگپانانی کِرّا راه داتنت.
گُلامی لۆٹتگێن مهمانانی رندا راه داتنت، بله آیانی دلا نلۆٹت بیاینت.
باگپانان آییئے هِزمتکار گپتنت، یکّے لَٹّ و کُٹِّش کرت، دومی هم جت و کُشت و سئیمیاِش سِنگسار کرت.
بله وهدے باگپانان آییئے چُکّ دیست، وتمانوتا گوَشتِش: ’باگئے میراسدار همِش اِنت، بیاێت بکُشێنی تان اِشیئے مِلک و میراسئے هُدابُند وت ببێن.‘
نون وهدے انگورئے باگئے هُدابندَ کئیت، گۆن اے باگپانان چے کنت؟“
آیان پَسّئو دات: ”آ، اے بَدکِردێن باگپانان گار و بێگواهَ کنت و باگا دگه باگپانانی دستا دنت که آییئے بهرا په وهدَ دئینت.“
ایسّایا، رَندا گۆن مِسال و دَروَر وتی هبر گۆن آیان بُنگێج کرت و گوَشتی: ”مردێا انگوری باگے اَڈّ کرت. آییئے چپّ و چاگردا پَلّ و پَسیلی بست، په انگورانی شیرگئے گِرگا کَلّ و کُمبے جۆڑی کرت و په نِگهپانیا یکّ بُرجے هم بستی. رَندا باگی په کُنندهکاری و زمان لهتێن باگپانئے دستا دات و وت سپرێا شت.
بله باگپانان وتمانوتا گوَشت: ’باگئے میراسدار همِش اِنت، بیاێت اِشیا هم کُشێن، تانکه مِلک و میراس مئے ببنت.‘
ایسّایا جُست کرت: ”نون شمئے گُمانا باگئے هُدابُند چے کنت؟ آ کئیت، باگپانانَ کُشیت و باگا دگه باگپانانی دستا دنت.
رَندا، ایسّایا په مردمان اے مِسال آورت: ”مردێا انگوری باگے اَڈّ کرت و په کُنندهکاری و زمان، لهتێن باگپانئے دستا دات و وت دْراجێن سپرێا شت.