8 رۆنند بوت و هُدابُندا گۆن وتی کارمَسترا گوَشت: ’گُڈسری کارِندهان بگر تان ائولیگێنان، سجّهێنانی مُزّا بدئے.‘
شما هر یکّێا چه هُدایا هاسێن توانے رَستگ. امانتدارانی پئیما، هُدائے تَهر تَهرێن نیامتان په یکدومیئے هِزمتا کار ببندێت.
کلیسائے کماشا هُدائے لۆگئے زِمّه گۆن اِنت، پمێشکا باید اِنت آییا مردمانی مَلامت پِر مبیت، گروناک مبیت، دمانا زهر مگیپت، شرابیے مبیت، شِدّتیێن مردمے مبیت و په زرّ و مالا لالِچ و تماه مکنت.
هُداوندێن ایسّایا گوَشت: ”وپادار و شیوّارێن کارمَستر هما اِنت که هُدابُند آییا وتی اے دگه سجّهێن هِزمتکارانی مستر بکنت تان آیان په وهد وَرد و وراک بدنت.
هما یکّێن لۆگا بدارێت و لۆگ په لۆگ مرئوێت. هرچے که شمارا په ورگا داتِش، بوَرێت و بنۆشێت، چێا که کار کنۆک وتی رۆزیگئے هکدار اِنت.
دگه یکّے یوانّا اَت که آییئے لۆگواجه، هوزا، هیرودیس بادشاهئے کلاتئے کلیتدار اَت. یکّے سوسن اَت و دگه باز جنێن اَتنت، که چه وتی زَرّ و مالان، په ایسّا و آییئے مریدان کُمکّ کنگا اَتنت.
وهدے انسانئے چُکّ گۆن وتی مزنێن شان و مڑاها پرێشتگانی همراهیا کئیت، گڑا وتی پرشئوکتێن تَهتئے سرا نندیت.
بازێن وهدێا رَند، اے هِزمتکارانی هُدابُند پِر ترّت و آتک و چه آیان هسابی لۆٹت.
گڑا آ ایسُّپئے پێشکارئے کرّا شتنت و لۆگئے دروازگئے دپا گۆن آییا هبرِش کرت.
بله اِبراما گوَشت: ”او هُداوندێن هُدا! تئو منا چے دئیئے؟ منا وَه چُکّ نێست و منی لۆگئے وارس دَمِشکی اێلیزِر اِنت.“
گوَشتِش: ’مارا هچکَسا کار نداتگ.‘ باگئے هُدابُندا گوَشت: ’شما هم برئوێت و باگا کار کنێت.‘
همایان که رۆنندئے نزّیکّا کار بُنگێج کرتگاَت، هرکَسا یکّ دینارے مُزّ رَست.