22 بله وهدے سهیگ بوت که هیرودیسئے جاها آییئے چُکّ اَرکِلاووس یَهودیَهئے دَمگئے بادشاه اِنت، گڑا اۆدئے رئوگی تُرست. وهدے چه وابێا ڈاهے رَستی، وتا په جَلیلئے دَمگا رسێنتی.
وهدے ایسّائے پت و ماتا هُداوندئے شَریَتئے سجّهێن راه و رَهبند پوره کرتنت، گڑا پِر ترّت و جَلیلا، وتی شهر ناسِرَها آتکنت.
آییئے پَسّئوا گوَشتِش: ”تئو هم چه جَلیلئے مردمان ائے؟ وت پَٹّ و پۆل کن و بچار، هچّ نبیے چه جَلیلا چِستَ نبیت.“
گڑا ایسّا چه جَلیلئے دَمگا در آتک و یَهیائے دستا پاکشۆدی گِرَگا اُردُنئے کئورا شت.
هیرودیسئے مَرکا رَند، مِسرا هُداوندئے پرێشتگے ایسُّپئے وابا آتک.
اے بارئوا اَنگت پِگر کنگا اَت که آییئے وابا اَناگت هُداوندئے پرێشتگے آتک و گوَشتی: ”ایسُّپ، او داوود بادشاهئے چُکّ! چه وتی دِشتار مَریمئے زورگ و لۆگا برگا متُرس، چێا که آییا اے لاپپرّی، چه پاکێن روها رَستگ.
هُداوند تئیی هر رئوَگ و آیگئے نِگهپان اِنت انّون و تان اَبد.
گۆن وتی سر و سۆجان منا رهشۆنیَ کنئے و رندا گۆن شان و شئوکتے زورئے.
که هُدا همِش اِنت، مئے هُدا، اَبد تان اَبد، هما اِنت که تان مرکا مئے رهشۆنَ بیت.
بادشاه هیرودیسئے اَهد و باریگا، وهدے ایسّا یَهودیَهئے دَمگئے شهر بئیتلَهِما پێدا بوتگاَت، گڑا چه رۆدراتکا لهتێن نجومی اورشَلیمئے شهرا آتک.
نون ایسُّپ پاد آتک و چُکّ و چُکّئے ماتی زرتنت و پدا اِسراییلئے مُلکا آتک.