هُداوندئے اے لبز و کئول اێوَک و تهنا په شما نهاِنت، په شمئے چُکّ و اۆبادگ و آ دگه دورێن هَند و دَمگانی هما مردمان اِنت هم، که مئے هُداوندێن هُدا آیان وتی کِرّا تئوارَ کنت.“
لهتێن سور کرتَ نکنت چێا که چه ماتئے لاپا اے ڈئولا پێدا بوتگ، لهتێن چه مردمانی دستا اَنچُش بوتگ و لهتێن په آسمانی بادشاهیا چه سور و آرۆسا سرَ گوَزیت. اگن کَسے اے هبرا سگّیت، همے ڈئولا بکنت.“