20 رَندا آییا وتی مرید پرمان کرتنت: ”هچکَسا مگوَشێت که من مَسیه آن.“
بله آییا هُکم داتنت: ”اے هبرا پاشک مکنێت که من مَسیه آن.“
بله ایسّایا آ هُکم کرتنت که ”اے هبرا گۆن هچکَسا مگوَشێت.“
آییا ائولی کارے که کرت، اِش اَت که وتی برات شَمونئے کِرّا شت و گوَشتی: ”ما مَسیه در گێتکگ.“
چه کۆها اێر کپگئے وهدا ایسّایا هُکم کرتنت: ”تان هما وهدا که انسانئے چُکّا چه مُردگان جاه نجتگ، وتی اے دیستگێنانی بارئوا هچکَسا هال مدئیێت.“
تئوارئے اِشکنگا رَند، مریدان ایسّا اێوکا دیست. آیان اے سَرگوَست وتی دلا داشت و آ وهدا وتی دیستگێنِش گۆن هچکَسا نگوَشت.
گڑا ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”هُژّار بئے! هچکَسا چه اے هبر و هالا سهیگ مکن، بله برئو، وتا دینی پێشوایا پێش بدار و هما کُربانیگا بکن که موسّائے شَریَتا نبیسگ بوتگ، تانکه په آیان گواه و شاهدیے ببیت.“
هرکَسا اے باوَرمندی ببیت که ایسّا هما مَسیه اِنت، آ چه هُدایا پێدا بوتگ. هرکَسا که پت دۆست اِنت، چُکّا هم دۆستَ داریت.
درۆگبند کئے اِنت؟ هما اِنت که نمَنّیت ایسّا، مَسیه اِنت. هما کَس که پت و چُکّا نمَنّیت، مَسیهئے دژمن اِنت.
پمێشکا، اِسراییلئے سجّهێن کئوم اَلّم بزانت، هما ایسّا که شما سَلیب کَشّت، هُدایا هُداوند و مَسیه کرتگ.“
بله اے چیزّ نبیسگ بوتگاَنت تانکه شما باور بکنێت که ایسّا، مَسیه اِنت و هُدائے چُکّ اِنت. اے هاترا هم نبیسگ بوتگاَنت که شما چه ایمانئے راها، آییئے نامئے برکتا اَبدمانێن زِندئے واهند ببێت.
پیلیپُس نَتْناییلئے کِرّا شت و گوَشتی: ”ما هما کَس در گێتکگ که موسّایا تئوراتئے تها آییئے بارئوا نبشته کرتگ و آ دگه نبیان هم آییئے بارئوا نبشته کرتگ. آ، ایسّا ناسِری اِنت، ایسُّپئے چُکّ.“
چه کۆها اێر کپگئے وهدا، ایسّایا هُکم کرتنت: ”تان آ وهدا که انسانئے چُکّا چه مُردگان جاه نجتگ، وتی اے دیستگێنانی بارئوا هچکَسا هال مدئیێت.“
ایسُّپِ آکوب که مَریمئے مرد اَت. چه مَریما ایسّا پێدا بوت که مَسیه زانگَ بیت.
شَمون پِتْرُسا پَسّئو دات: ”تئو مَسیه ائے، نمیرانێن هُدائے چُکّ.“
آ اِش اِنت که داوودئے شهر بئیتلَهِما مرۆچی په شما رَکّێنۆکے پێدا بوتگ که آ، هُداوندێن مَسیه اِنت.
مَرتایا گوَشت: ”هئو، هُداوند! منا باور اِنت که تئو مَسیه ائے، تئو هُدائے هما چُکّ ائے که اے جهانا آیگی اَت.“