8 اے مردم دپا منا سَتا دئینت، بله دلِش چه من باز دور اِنت.
ترا اے هِزمتکاریا هچّ بهر و وَنڈے نێست، چێا که تئیی دل گۆن هُدایا تچک و راست نهاِنت.
پمێشکا: ”آ کَس که زِندمانئے واهگدار اِنت و وشّێن رۆچ گِندگَ لۆٹیت، آییئے زبان چه بدیا دور ببیت و لُنٹ چه مَکر و پرێبا؛
وهدے ایسّایا نَتْناییل دیست که آ دێم په من پێداک اِنت، گوَشتی: ”اے تچکێن بنی اِسراییلیے و اِشیئے دلا هچّ پئیمێن رِپک و هنر مان نێست.“
او دورو و دوپۆستێن مردمان! اِشئیا نبیا چه هُدائے نێمگا شمئے بارئوا شَرّ گوَشتگ:
آییا گوَشت: ”او دورو و دوپۆستێن مردمان! اِشئیا نبیا چه هُدائے نێمگا شمئے بارئوا شَرّ نبشتگ: اے مردم دپا منا سَتا دئینت، بله دلِش چه من باز دور اِنت.
تانکه سجّهێن مردم هما ڈئولا که پتا اِزَّتَ دئینت، چُکّا هم اِزَّت بدئینت. کَسے که چُکّا اِزّتَ ندنت، پتا هم اِزّتَ ندنت، چێا که چُکّئے دێم دئیۆک پت اِنت.