4 هُدایا گوَشتگ: وتی پت و ماتا شرپ و اِزَّت بدئےو هرکَس که وتی پت و ماتا زاه و دْوا بدنت، باید اِنت کُشگ ببیت.
وتی پت و ماتا اِزّت بدئے که هما مُلکا تئیی اُمر دْراج ببیت که تئیی هُداوندێن هُدا ترا دنتی.
هرکَسا که وتی پت یا مات نالَت کرت، آییئے سِزا مَرک اِنت.
وتی پت و ماتا اِزَّت بدئے، گۆن وتی همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر بکن.“
گڑا چه باورئے راها ما شَریَتا پرۆشێن و هرابَ کنێن؟ هچبر! ما شَریَتا مُهرترَ کنێن.
گڑا ایسّایا گوَشت: ”او شئیتان! چه منی دێما گُم بئے! پاکێن کتابا نبیسگ بوتگ: وتی هُداوندێن هُدایا پرستش بکن و تهنا هماییئے هِزمتا بکن.“
آیانی پَسّئوا گوَشتی: ”شما چێا په وتی دۆد و رهبندانی دارگا هُدائے هُکمانَ پرۆشێت؟!
بله شما گوَشێت: ’اگن کَسے وتی پت یا ماتا بگوَشیت: ”هما کُمکّ که من باید اِنت شمارا بداتێن، آ من هُدائے راها کُربانیگ کرتگ،“